Mahkemesi : BERGAMA Asliye Ceza
Günü : 27.10.2011
Sayısı : 200-269

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanık Z.. Y.."nın beraatına ilişkin, Bergama Asliye Ceza Mahkemesince verilen 15.11.2007 gün ve 447-398 sayılı hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Dairesince 15.02.2011 gün ve 18404-1598 sayı ile;
"İzmir II. nolu Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun 10.12.2003 tarih ve 12225 sayılı kararı ile Kentsel III. Derece Arkeolojik Sit Alanında kaldığı belirlenen ve aynı kurulun 07.11.2001 tarih ve 10213 sayılı kararı ile tescilli yapı bitişiğinde yer alan taşınmazda sanığın, izin başvurusu sonucunu beklemeden, evin çatısını onarmak suretiyle yaptığı müdahalenin 2863 sayılı Yasanın 9. maddesindeki inşai müdahale niteliğinde olduğu sabit görülmekle, mahkumiyet yerine yazılı şekilde beraat kararı verilmesi" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir. 05.05.2011 tarihli oturumda bozma ilamına uyulmasına karar veren yerel mahkemece 27.10.2011 gün ve 200-269 sayı ile, sanığın ilk hükümdeki gibi yüklenen suçtan beraatına karar verilmiştir.
Bu hükmün de katılan vekili ve Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının "onama" istekli 24.01.2014 gün ve 86503 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığa yüklenen suçu işlediğinin sabit olup olmadığına ilişkin ise de, öncelikle bozmaya uyan yerel mahkemenin sonradan bu kararından dönerek önceki hüküm gibi karar vermesinin mümkün olup olmadığının belirlenmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
Yerel mahkeme tarafından ilk hükümde suç kastı bulunmadığından bahisle sanığın yüklenen suçtan beraatına karar verildiği, Özel Dairece hükmün bozulması sonrasında 05.05.2011 günü yapılan ilk oturumda yerel mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verildiği halde, bozmanın gereği yerine getirilmeyerek, bu kez zorunluluk halinde eylemin gerçekleştirildiğinden bahisle ilk hükümdeki gibi sanığın beraatına karar verildiği anlaşılmaktadır.
Ceza Genel Kurulunun 26.04.2011 gün ve 71-73 sayılı kararı başta olmak üzere birçok kararı ile yerleşik uygulamasına göre, uyma kararı, ara kararı niteliğinde olmayıp, davanın esasını çözümleyen kararlardandır. Bozmaya uymakla, yerel mahkemenin bozma kararında gösterilen esaslara göre işlem yapıp karar verme ödevi doğmaktadır. Sonradan bu kararın bir kısmından veya tamamından açıkça ya da örtülü olarak geri dönülerek ilk hükmün aynen veya yeniden kurulması, uyma kararının hüküm ve sonuçlarını ortadan kaldırmaz.
Bu itibarla, bozmaya uyan yerel mahkemenin, dönülemez nitelikteki bu karardan sonradan dönerek, önceki hüküm gibi karar vermesi nedeniyle hükmün bozulmasına karar verilmelidir.
SONUÇ :
Açıklanan nedenlerle;
1- Bergama Asliye Ceza Mahkemesinin 27.10.2011 gün ve 200-269 sayılı kararının, uyulduğu belirtilen bozma kararının gereğinin yerine getirilmemesi isabetsizliğinden BOZULMASINA,
2- Dosyanın, mahalline gönderilmesi amacıyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİNE, 27.05.2014 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.