MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve takdirde de bir isabetsizlik bulunmamasına göre yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA ve aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenden alınmasına 26.04.2010 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY
Dava, mesken ihtiyacı hukuksal nedenine dayalı tahliye davasıdır. Davacı dava konusu kiralananı mesken ihtiyacı nedeniyle tahliyesini istemiştir. Davalı ihtiyaç iddiasının gerçek olmadığını, kiralananın satışa çıkarıldığını, aşırı kira parası istendiğini ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece ihtiyacın sabit olduğu gerekçesiyle tahliyeye karar verilmiştir. Ancak varılan sonuç dosya kapsamına ve dosyada mevcut somut delil ve belgelere her iki tarafın birbirini doğrulayan tanıklarının yeminli anlatımlarına uygun düşmemektedir.
Gerek Dairemizin ve gerekse Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun yerleşmiş ve kararlılık kazanmış içtihatlarına göre ihtiyaç nedeni ile tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın ciddi, samimi ve zorunlu olması gerekmektedir. Kuru mülkiyet sahibi olan davacının intifa hakkının kaldırılmasından sonra kiracısı olan davalıdan kiralananı ya tahliye etmesini ya da satın almasını, satın almadığı ve tahliye etmediği takdirde yüksek kira bedeliyle oturması gerektiğini bildirdiği her iki taraf tanıklarının yeminli beyanlarıyla sabittir. Ayrıca davacı tahliye davasına paralel olarak dava konusu kiralananı satmak amacı ile satın almak isteyen müşterilere gösterilmesi için izin verilmesi davasını ... 3.Sulh Hukuk Mahkemesinin 2008/899 Esas sayılı dosyasına açarak kiralananı satmak iradesini açıkça ortaya koymuştur.
Satmak iradesinin bu şekilde açıkça ortaya konulmasından sonra mesken ihtiyacının samimi, ciddi ve zorunlu olduğunun kabulüne imkan bulunmamaktadır. Ayrıca kiralananın davacının hayat standardına uymadığı mahkemenin de kabulündedir. Nitekim karara dayanak yapılan bilirkişi raporunda da davacının hayat standardının göstergesi olan sosyal ve ekonomik durumuna değinilmeden sadece bir çocuklu ailenin konut olarak kullanmasına elverişli olacağı kanaati bildirilmiştir.
Tüm bu nedenlerle, davacının mesken ihtiyacının samimi, ciddi ve zorunlu olmadığı dosya içeriğinde mevcut somut delil ve belgelerden açıkça anlaşıldığından davanın reddine karar verilmesi gerekli iken kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya, yerleşmiş Yargıtay içtihatlarına uygun düşmediğinden bozulması gerekli iken aksine düşüncelerle onanmasına karar veren çoğunluk görüşüne katılmıyorum. 26.04.2010