Açık Alan Olarak Kiraya Verilen Taşınmaz - Taşınmaz Üzerine Sonradan Tesis Yapılması - Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2003/3180 Esas 2003/3313 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava, bir taşınmazın sınırlı kullanım hakkına dayalı olarak kiralanması ve kira sözleşmesinin sona ermesi sonrasında tahliye edilmesi talebiyle açılmıştır. Mahkeme ilk olarak kiralanarak sonradan üzerine yapılan tesislerin musakkaf olduğunu ve kira sözleşmesinin 6570 sayılı Kanuna tabi olduğunu belirtmiştir. Davacının dava konusu taşınmazın tahliyesi talebini, 6570 sayılı Kanunun tahliye sebeplerinden birine dayanmaksızın Borçlar Kanunu adi kira hükümleri uyarınca karşılaması hatalı bulunmuş ve hüküm bozulmuştur.
6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun Madde 7: Kiralananın ancak taşınmazın mülkiyet ve malikâ mevcudiyetine, kiralamayı iptal vakitleri hariç olmak üzere başka bir sebeple devlet ya da yerel idareye geçmesi halinde malik tarafından altı ay evvel bildirim yapılmak kaydı ile ortada kalan süreden önce kiracıya bildirimde bulunmak suretiyle kiracı tahliye edilebilir.

6. Hukuk Dairesi 2003/3180 E., 2003/3313 K.

6. Hukuk Dairesi 2003/3180 E., 2003/3313 K.

• AÇIK ALAN OLARAK KİRAYA VERİLEN TAŞINMAZ
• TAŞINMAZ ÜZERİNE SONRADAN TESİS YAPILMASI

• 6570 S. GAYRİMENKUL KİRALARI HAKKINDA KANUN [ Madde 7 ]

"İçtihat Metni"

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.

Dava, süre bitimi nedeniyle kiralananın tahliyesine ilişkindir. Mahkemece tahliye kararı verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Davacı vekili, davalı ile 11.11.1996 tasdik tarihli açık arazilere ait sözleşme imzalandığını, 17.5.2001 tarihli ek sözleşme ile 31.12.2001 tarihine kadar sürenin uzatıldığını bildirerek süre bitimi sebebiyle kiralananın tahliyesini istemiştir. Davalı vekili, kiralananın 6570 sayılı Kanuna tabi olduğunu, kanunda gösterilen tahliye sebeplerinden birine dayanmadığını bildirerek, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.

Taraflar arasındaki ilk sözleşme 7.8.1996 tarihinde imzalanmış olup, bu sözleşme açık arazilere ait kira sözleşmesi başlığını taşımaktadır. Kira süresinin 31.12.1997 tarihine kadar olduğu kararlaştırılmış, market ve depo olarak kullanılacağı belirtilmiştir. Davacı ile davalı arasında 17.5.2001 tarihinde yapılan ek sözleşmede" ise bu sözleşmenin 31.12.2001 tarihine kadar muteber olacağı, market ve depo olarak kullanılacağı açıklanmıştır. Mahallinde yapılan keşif sonunda bilirkişi, 1762 ada 1 nolu parsel üzerinde 661 m2"lik bir alanı kapsayan yazıhane, paketleme odası, tuvaletler ve kapalı depo bulunduğunu, ilk sözleşme kurulduğunda kiralananın boş alan olduğunu ve daha sonra da tesislerin yapıldığını raporunda açıklamıştır. Taraflar arasındaki 17.5.2001 tarihinde imzalanan ek sözleşme içeriği ve bilirkişi raporuna göre açık alan olarak kiraya verilen taşınmaz üzerinde sonradan tesislerin yapıldığı, bu tesislerin musakkaf olduğu, böylece kiralananın 6570 sayılı Kanun hükümlerine tabi olduğu, 6570 sayılı Kanuna tabi sözleşmelerden doğan uyuşmazlıklarında o kanun hükümlerine göre çözümlenmesi gerekir. Bu yasadaki tahliye sebeplerinden hiçbirine dayanılmadığından davanın reddine karar verilmesi gerekirken, bunlardan zühul edilerek Borçlar Kanunun adi kiraya ilişkin kanun maddelerinden yararlanılarak yazıl ı şekilde akdin feshi ve kiralananın tahliyesine karar verilmesi hatalı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.

Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün (BOZULMASINA) ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 12.5.2003 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.