K  A  R  A  R

Davacı            : M.T.D.

Vekilleri         : Av İ.A.& Av. T.Ö.

Davalı             : D.M.

Vekilleri         : Av. M.T.& Av. D. A.& Av. F.B.Ş.

O L A Y         : Davacı vekili dava dilekçesinde; “Davalı fason tavuk işi ile iştigal etmekte olup, müvekkil davalı işyerinde 01.11.2014 tarihinden 01.07.2011 tarihine kadar 750 TL net aylık maaşla bakıcı olarak aralıksız olarak çalışmıştır. Davacı aralıksız çalışmasına rağmen davalı tarafından girdi çıktı yapılmıştır. İşlerin çok ağır olması ve bir kısım işçilik alacaklarının ödenmemesi üzerine müvekkil işi kendisi bırakmıştır.

Müvekkil, davalı işyerinde haftanın 7 günü sabah 07 den akşam saat 22 ye kadar bazen daha geç saatlere kadar çalışmıştır. Dini, milli ve resmi bayramlarda çalışmış yıllık izinleri verilmemiştir. Davacının hiçbir hakkı ödenmemiştir.

Yukarıda saymış olduğumuz nedenlerden dolayı işbu davayı açma zarureti hasıl olmuştur.

NETİCE ve TALEP  : Fazlaya dair haklarımız saklı kalmak kaydıyla;

Kıdem Tazminatı       : 3.000 TL

İzin Ücreti                  : 800 TL

Tatil Ücreti                 : 4.000 TL (genel ve hafta sonu, bayram)

Fazla Mesai                : 10.000 TL

Kıdem tazminatı için akdin tek taraflı feshi olan 01.07.2011 tarihinde bankalarca uygulanan yıllık en yüksek mevdua faizi, izin ücreti için dava tarihinden itibaren yasal faizi, tatil ve fazla mesai ücreti için dava tarihinden itibaren bankalarca uygulanan yıllık en yüksek mevduat faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini saygı ve vekaleten talep ve dava ederim.” demek suretiyle adli yargı yerinde dava açmıştır.

Adana 2. İş Mahkemesi:  28.11.2013 gün ve E:2011/1030, K:2013/467 sayılı kararı ile özetle: “dosyada mevcut delillerin değerlendirilmesi neticesinde, dava tarihinde davalının ikametgahının Ceyhan’da olduğu, davacının Ceyhan’da bulunan işyerinde çalıştığı ve İş Mahkemeleri Kanunu’nun 5.maddesi uyarınca Ceyhan Asliye Hukuk (İş) Mahkemelerinin yetkili olduğu kanaatine varılarak dava dilekçesinin reddine ve talep halinde dosyanın görevli ve yetkili Ceyhan İş Mahkemesine gönderilmesine” şeklinde karar vermiş ve karar kesinleşmiştir.

Davacı vekilinin 02.12.2013 tarihli talep dilekçesi ile söz konusu dava dosyası Ceyhan 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin (İş Mahkemesi Sıfatıyla) 2014/47 Esas sırasına kaydedilmiştir.

Ceyhan 1. Asliye Hukuk Mahkemesi (İş Mahkemesi Sıfatıyla): 15.01.2015 gün ve E:2014/47, K:2015/14 sayılı kararı ile özetle; “Somut olayda; dosya kapsamından davacının fason tavuk işi ile uğraşan davalı işyerinde bakıcı olarak aralıksız çalıştığı anlaşılmaktadır. Belirtilen yasal düzenleme ve ilkeler çerçevesinde davacının yaptığı iş, davalı işyerinde çalışan işçi sayısı göz önüne alındığında tavuk çiftliğinde çalışan sayısının 50 işçinin altında olması nedeniyle bu uyuşmazlıkta İş Kanunu hükümleri uygulanamaz. Bu bağlamda davaya bakmaya iş mahkemesi yetkili değildir. Açıklan nedenlerle mahkememizin görevli olmadığı, dava konususun genel mahkeme olarak Asliye Hukuk Mahkemesinin görev alanına girdiği anlaşılmakla dava dilekçesinin görev yönünden reddine ve mahkememizin yetkisizliğine karar vermek gerekmiştir.” demek suretiyle davanın görev yönünden reddine ve kararın kesinleşmesinden itibaren süresi içerisinde başvurulması halinde dava dosyasının yetkili ve görevli Ceyhan Nöbetçi Asliye Hukuk Mahkemesine gönderilmesi karar vermiş, tarafların kararı temyiz etmemesi üzerine karar kesinleşmiştir.

Bu aşamadan sonra davacı vekilinin 20.01.2015 tarihli talep dilekçesi ile söz konusu dava dosyası Ceyhan 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2015/91 Esas sırasına kaydedilmiştir.

Ceyhun 2. Asliye Hukuk Mahkemesi: 03.06.2015 gün ve E:2015/91, K:2015/191 karar sayılı kararı ile özetle; “davalı işletmede, civcivlere 40-45 gün kadar bakılarak tavuk haline getirilmesi işi yapılmakta olduğu, civcivlerin otomatik kümeslerde yetiştirildiği, civcivlerin otomatik kümeslerde yetiştirilmesi nedeniyle, klasik anlamda yapılan hayvan yetiştiriciliğin söz konusu olmadığı, bu itibarla yapılan iş, 4857 sayılı Yasanın 4/2.fıkrasının b bendinde tanımlanan “hayvancılığın bütün yer tesislerinde yürütülen işer” kapsamına girip, iş kanuna tabi işlerden olduğu karşısında, karar görevsizlik kararı vermek gerekmiştir.

Davanın iş akdinin feshinden kaynaklı işçi alacaklarının tahsili davası olduğu, 5521 sayılı Yasanın 1 ve devamı maddeleri gereğince iş ilişkisinden kaynaklı davalara bakmak görev yetkisinin İş Mahkemesine ait olduğu mahkememiz yargı çevresi içerisinde iş davalarına bakmakla görevlendirilen mahkemenin 1.ASHM olduğu karşısında Mahkememizin karşı görevsizliğine, kararın tebliğinden itibaren 2 haftalık kesin süre içerisinde temyiz dilekçesi verilmesi durumunda dosyanın uyuşmazlık mahkemesine gönderilmesine” şeklinde karar vermiş ve karar kesinleşmiştir.

Aynı zamanda davacı vekilinin 08.06.2015 tarihinde vermiş olduğu görev uyuşmazlığının giderilmesi talepli dilekçesi üzerine dosya Mahkememize gönderilmiştir.

İNCELEME VE GEREKÇE: Uyuşmazlık Mahkemesi Hukuk Bölümü’nün, Serdar ÖZGÜLDÜR’ün Başkanlığında, Üyeler: Ali ÇOLAK, Yusuf Ziyaattin CENİK, Alaittin Ali ÖĞÜŞ, Süleyman Hilmi AYDIN, Mehmet AKBULUT ve Yüksel DOĞAN’ın katılımlarıyla yapılan 28.12.2015 günlü toplantısında; Raportör-Hakim İsmail SARI’nın 2247 sayılı Yasa’da öngörülen koşulları taşımayan başvurunun reddi gerektiği yolundaki raporu ve dosyadaki belgeler okunduktan; ilgili Başsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı Uğurtan ALTUN ile Danıştay Savcısı Yakup BAL’ın başvurunun reddi gerektiğine ilişkin sözlü açıklamaları da dinlendikten sonra GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:

            2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasa’sının 158. maddesinin birinci fıkrasında “Uyuşmazlık Mahkemesi adli, idari ve askeri yargı mercileri arasındaki görev ve hüküm uyuşmazlıklarını kesin olarak çözümlemeye yetkilidir,” denilmiş; 2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş ve İşleyişi Hakkında Kanun’un 1. maddesinde “ Uyuşmazlık Mahkemesi; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası ile görevlendirilmiş, adli, idari ve askeri yargı mercileri arasındaki görev ve hüküm uyuşmazlıklarını kesin olarak çözmeye yetkili ve bu Kanunla kurulup görev yapan bağımsız bir yüksek mahkemedir.

Özel kanun uyarınca hakeme başvurulmasının zorunlu olduğu hallerde, eğer hakemlik görevi hakim tarafından yerine getirilmiş ise bu merci, davanın konusuna göre, yukarıdaki fıkrada yazılı adli veya idari yargı mercilerinden sayılır.” hükümleri yer almıştır.

2247 sayılı Yasanın 14.maddesine göre; olumsuz görev uyuşmazlığının bulunduğunun ileri sürülebilmesi için adli, idari veya askeri yargı mercilerinden en az ikisinin tarafları, konusu ve sebebi aynı olan davada kendilerini görevsiz görmeleri ve bu yolda verdikleri kararın kesin veya kesinleşmiş olması gerekmekte; bu uyuşmazlığın giderilmesi istemi ise, hukuk uyuşmazlıklarında ancak davanın taraflarınca ileri sürülebilmektedir.

Aynı Yasa’nın 27. maddesinde ise, Uyuşmazlık Mahkemesinin, uyuşmazlık çıkarmaya veya görev uyuşmazlıklarına ilişkin istemleri önce şekil ve süre açısından inceleyeceği; yöntemine uymayan veya süresi içinde ileri sürülmemiş istemleri reddedeceği kuralına yer verilmiştir.

Anılan hükümlere göre, Uyuşmazlık Mahkemesi’nce bir görev ya da hüküm uyuşmazlığının incelenebilmesi için, uyuşmazlığa konu edilen karar veya kararların, adli, idari veya askeri yargı mercilerince ya da hakemliğin hakim tarafından yerine getirilmesinde olduğu gibi yargı merci sayılanlarca verilmesi ve 14.madde kapsamında olumsuz görev uyuşmazlığının varlığından söz edebilmek için de; adli, idari veya askeri yargı yerlerinden en az ikisi tarafından kesin olarak verilmiş veya kesinleşmiş görevsizlik kararlarının bulunması gerekmektedir.

Olayda, Ceyhun 1. Asliye Hukuk Mahkemesince (İş Mahkemesi Sıfatıyla); yine aynı yargı düzenindeki Asliye Hukuk Mahkemesinin görevli olduğundan bahisle verilen kesinleşen görevsizlik kararı üzerine; dosyanın gönderildiği Ceyhun 2. Asliye Hukuk Mahkemesince, İş Mahkemesinin görevli olduğundan bahisle verilen ve kesinleşen görevsizlik kararının görev uyuşmazlığına konu edildiği; dolayısıyla oluştuğu ileri sürülen görev uyuşmazlığının adli yargı düzeninde yer alan mahkemeler arasında doğduğu anlaşılmaktadır.

Bu tür uyuşmazlıkların çözümü 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 22. ve 23. maddeleri uyarınca Yargıtay’ın görevleri arasında bulunduğundan, başvurunun 2247 sayılı Yasa’nın 1., 14. ve 27. maddeleri uyarınca reddi gerekmiştir.

S O N U Ç  : 2247 sayılı Yasa’nın 1., 14. ve 19. maddelerinde öngörülen koşulları taşımayan  BAŞVURUNUN REDDİNE, 28.12.2015 gününde OY BİRLİĞİ İLE KESİN OLARAK karar verildi.