Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2022/242 Esas 2022/205 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme Kararı: Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi'nin miktar veya değeri kırk bin Türk lirasını geçmeyen davalara ilişkin kararları kesindir ve temyiz edilemez. Bu miktar her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılır. Olayda, 8.942,88 TL'nin tahsili için istinaf başvurusunda bulunulmuş ve Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi istinaf istemini kısmen kabul etmiştir. Temyiz başvurusu, kesinlik sınırının altında kalan 5.851,00 TL ve 1.161,00 TL ihbar tazminatı için yapılmıştır. Temyiz istemi, HMK 346/1 ve 366 maddeleri gereğince reddedilmiştir. Kararda, HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesiyle kesinlik sınırı ve temyiz hakkı ile ilgili açıklamalar yapılmıştır.

Eskişehir 1. Asliye Hukuk Mahkemesi

- K A R A R -
HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesinin miktar veya değeri kırkbin Türk lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin olup temyiz edilemez HMK’nın ek 1. madde gereğince bu miktar 2017 ve sonrası yıllarda her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılacaktır. Bu hükümlere göre hesaplama yapıldığında Bölge Adliye Mahkemesi kararları yönünden 01.01.2021 yılı için temyiz kesinlik sınırı 78.630,00 TL’dir.
Yukarıda sözü edilen kurallar ve yapılan açıklamalarla birlikte değerlendirildiğinde; somut olayda 8.942,88 TL’nin tahsili ilk birleşen davada akdin feshi talep edilmiş, ilk derece mahkemesince davanın 8.000,00 TL'sinin kabulüne karar verilmiş, asıl ve birleşen dava yönünden davalı istinaf başvurusunda bulunmuş, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince istinaf isteminin kısmen kabulüne karar verilmiş ve bu hükme karşı davacı vekili tarafından temyiz başvurusunda bulunulmuştur. Bu durumda temyiz başvurusu Bölge Adliye Mahkemesi kararı ile reddine karar verilen 5.851,00 TL ve 1.161,00 TL ihbar tazminatı için yapılmış olduğundan Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihine göre temyiz eden yönünden kesinlik sınırı altında kalmaktadır.
Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344'üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder (HMK 346/1 ve 366). Temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu İçtihadı Birleştirme Kararı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da HMK’daki benzer düzenlemeler de aynı yorum ve sonucu doğurduğu için HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanması gerektiğinden temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz isteminin, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi kararının miktar itibarıyla kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, 20.01.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.