MAHKEMESİ : Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi


Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 02/05/2017 gününde verilen dilekçe ile haksız şikayet nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 21/02/2018 günlü karara karşı davacı tarafın istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurusunun kabulü ile davanın kısmen kabulüne dair verilen 30/09/2019 günlü karar ile davalılar vekilinin temyiz başvurusu talebinin reddine dair verlin 06/11/2019 günlü ek kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun(HMK) 362/1-a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK’ya eklenen Ek-Madde 1’de öngörülen yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800,00 TL’dir. HMK 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince temyiz edenin sıfatına göre hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 58.800,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir. Kesin olan kararların temyizinin istenilmesi halinde Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından bu konuda temyiz dilekçesinin reddine karar verilebileceği gibi, verilmemiş olması halinde Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebilecektir.
Somut olayda; davacı taraf haksız şikâyet nedeni ile 100.000 TL manevi tazminat isteminde bulunmuş, ilk derece mahkemesince davanın reddine karar verilmiş, bu karara karşı davacı taraf istinaf kanun yoluna başvurmuştur. Bölge Adliye Mahkemesince davacı vekilinin istinaf isteminin HMK"nın 353/1. fıkra (b-2) bendi gereğince kabulüne, ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılmasına, yeniden esas hakkında hüküm kurularak davanın kısmen kabulü ile 5.000 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müşterek ve müteselsilen tahsiline karar verilmiştir. Davada reddedilen miktar 95.000,00-TL olup davacı yönünden temyiz edilebilirlik sınırının üzerinde olmakla birlikte, kabul edilen miktar 5.000 TL temyiz sınırının altında kaldığından davalı HMK 348/1 maddesi uyarınca ancak davacının temyizi halinde katılma yolu ile temyiz hakkına sahiptir. Bölge Adliye Mahkemesince, 30.09.2019 tarihli karara karşı davacı tarafından süresinde temyiz yoluna başvurulmadığı için ve davalılar aleyhine hükmedilen
miktar kesinlik sınırı altında kaldığından davalıların temyiz talebinin HMK 366. maddesi yolu ile 346/1 ve 348/1 maddeleri uyarınca reddine ilişkin olarak ek karar verilmiştir. Davalılar vekili tarafından, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen 06.11.2019 tarihli ek karar HMK 346/2. maddesinde belirtilen kanuni süre içinde temyiz edilmiştir. Dosya kapsamına göre, temyize konu edilen miktar bakımından Bölge Adliye Mahkemesi kararının davalılar yönünden kesin nitelikte olduğu; bu yön belirlenmek suretiyle verilen temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararda bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmıştır.
Dosyadaki yazılara, kanuna uygun gerektirici nedenlere göre yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan ek kararın HMK 370/1. maddesi gereğince ONANMASINA, HMK 302/5 ve 373. maddeleri uyarınca dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesine ve aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine 20/02/2020 gününde kesin olarak karar verildi.