Sanık hakkında görevi kötüye kullanmak suçundan açılan kamu davasının,  765 sayılı TCY’nın 102/4 ve 104/2. maddeleri uyarınca zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CYY’nın 223/8. maddesi gereğince düşmesine ilişkin, Yargıtay 4. Ceza Dairesince verilen 28.05.2009 gün ve 20-23 sayılı hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının “onama” istekli 13.07.2009 gün ve 11 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulu’nca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Yargıtay Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık zamanaşımının gerçekleştiği ahvalde, beraat kararı mı yoksa zamanaşımı nedeniyle düşme kararı mı verilmesi gerektiği noktasında toplanmaktadır.
 Dosyanın incelenmesinde; sanığın, Bayındırlık ve İskan Bakanlığı Müsteşarı olarak görev yaptığı sırada; 2886 sayılı Yasa’nın 63. maddesinin 3. fıkrası hükümlerine aykırı bir şekilde,  ayrı bir ihale konusu olması gereken ikinci tünel yapımı işinin % 251.64 oranında keşif artışı yoluyla mevcut Dorukhan Tüneli kapsamında aynı yükleniciye yaptırılmasına dair yazıyı uygun görüşle paraf ederek Bayındırlık ve İskan Bakanı’ndan olur almak suretiyle, idari işlemlerin tamamlanma sürecine katılıp, bu şekilde kendisine görevi nedeniyle tanınmış yetkisini amaç dışında kullanarak görevini kötüye kullandığı iddiasıyla Yargıtay C.Baş¬savcılığının 26.07.2005 gün ve 11 sayılı iddianamesi ile açılan kamu davasında, Yargıtay 4. Ceza Dairesince verilen 21.09.2006 gün ve 30-21 sayılı ilk mahkûmiyet hükmü Yargıtay Ceza Genel Kurulunca, 30.10.2007 gün ve 4-220 sayı ile soruşturmanın genişletilmesi gerektiği görüşüyle bozulması üzerine, Özel Dairece oyçokluğuyla verilen 05.06.2008 gün ve 3-13 sayılı beraat hükmü ise, Yargıtay Ceza Genel Kurulunca 24.02.2009 gün 216-36 sayı ile hükümden önce son sözün sanığa verilmemesi isabetsizliğinden bozulmuş, Özel Dairece, Ceza Genel Kurulunca yapılan bu son bozmanın yerinde olmadığı gerekçesiyle önceki hükümde direnilmiş ise de, suç tarihi olan 03.04.2001 ila karar tarihi olan 28.05.2009 tarihleri arasında, zamanaşımını kesen ve durduran sebepler de nazara alındığında, 765 sayılı TCY’nın 102/4 ve 104/2. maddeleri uyarınca zamanaşımına uğradığı kabul edilerek,  5271 sayılı CYY’nın 223/8. maddesi gereğince kamu davasının düşmesine karar verilmiş, hüküm sanık müdafii tarafından beraatine karar verilmesi gerektiği görüşüyle temyiz edilmiştir.
İncelenen dosyada, daha ağır bir suçu oluşturma olasılığı bulunmayan eylemde, suç tarihi olan 03.04.2001 tarihinden itibaren işleyen zamanaşımı süresi kesilme nedenleri ile birlikte durduran neden olarak kabul edilmesi gerekli bulunan ön inceleme izninin verilmesi tarihi olan 16.08.2004 ila soruşturma izninin kesinleştiği tarih olan 17.01.2005 tarihleri arasında işleyen 5 ay 1 günlük sürenin de ilavesi halinde Özel Dairece hükmün verildiği 28.05.2009 tarihinden önce 04.03.2009 tarihinde gerçekleşmiş olup bu yönüyle Özel Dairece sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verilmesinde herhangi bir isabetsizlik bulunmamaktadır.
Sorun, zamanaşımının gerçekleştiği ahvalde, beraat kararı verilip verilemeyeceği noktasında toplanmaktadır.
5271 sayılı CYY’nın 223. maddesinin 9. fıkrasında derhal beraat kararı verilebilecek ahvalde durma, düşme ve ceza verilmesine yer olmadığına karar verilemez, hükmü yer almakta ise de, somut olayda derhal beraat kararının verilmesi gereken hal bulunmamaktadır. Nitekim gerek Özel Dairece verilen ilk mahkûmiyet, gerekse bozma üzerine oy çokluğuyla verilen beraat kararları da, tüm kanıtlar değerlendirilmek suretiyle verilmiş olup somut olayda CYY’nın 223. maddesinin 9. fıkrasının uygulanması olanaksızdır.
Bu itibarla, sanık müdafiinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile Yargıtay 4. Ceza Dairesinin, usul ve yasaya uygun bulunan hükmünün onanmasına karar verilmelidir. 
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 28.05.2009 gün ve 20-23 sayılı, zamanaşımı nedeniyle düşme hükmünün ONANMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 06.10.2009 günü yapılan müzakerede tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak oybirliğiyle karar verildi.