MAHKEMESİ : Antalya 10. Hukuk Dairesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; davacının Güney Belediyesinde 19/10/1999 tarihinde çalışmaya başladığını, iş aktinin emekli olması nedeniyle 18/06/2014 tarihinde sona erdiğini, Belediyenin su sondajında sorumlu olarak çalıştığını iddia ederek; yıllık izin ücreti, yasal ve akdi hafta tatili ücreti, fazla çalışma ve fazla süreli çalışma ücreti, ikramiye alacağı, toplu iş sözleşmesinden doğan sosyal yardım alacakları, asgari geçim indirimi alacağı ve genel tatil ücreti alacaklarının faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; davacının davalı Belediyede kaydının bulunmadığını, feshin dava dışı yüklenici şirket tarafından yapıldığını, maaş ödemelerinin belediye tarafından yapılmadığını, davalı belediyenin açılan davada herhangi bir sorumluluğunun bulunmadığını, alacakların zaman aşımına uğradığını savunarak, haksız davanın husumet ve esastan reddini talep etmiştir.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu :
İlk Derece Mahkemesinin kararına karşı, taraf vekilleri istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti :
Bölge Adliye Mahkemesince, “Davacı vekilinin 03/12/2018 tarihli istinaf dilekçesinin değerlendirilmesinde; ilk derece mahkemesi tarafından yasal ve akdi hafta tatili alacakları yönünden hüküm kurulurken davacı vekilinin 14/05/2018 tarihli talep açıklama dilekçesi nazara alınmadan dava dilekçesinde talep edilen miktar gözetilmeden eksik miktara hükmedilmiştir. Bu yönüyle davacı vekilinin istinaf itirazı yerinde görülmüştür.
Bu konuda Dairemizce dava dilekçesi, ıslah dilekçesi ve talep açıklama dilekçesi dikkate alınarak 29/06/2020 tarihli bilirkişi raporu doğrultusunda karar verilmiştir.
Davalı vekilinin 30/11/2018 tarihli istinaf dilekçesinin değerlendirilmesinde; fazla çalışma ücreti açısından: davacının dosya kapsamıyla sübut bulan fazla çalışma ücretinden Dairemiz kaldırma kararı uyarınca yıllık izin ve ulusal bayram genel tatil günleri dışlanmak ve ıslah zamanaşımı uygulanmak suretiyle 29/06/2020 tarihli bilirkişi raporunun sonuç miktara hükmedilmiştir. Bu yöndeki fazlaya ilişkin talebin reddi gerekmiştir. Davalı itirazı yerindedir.
Davalı vekilinin ikramiye alacağına ilişkin itirazının değerlendirilmesinde; iş akdinin feshinden sonra davacıya 2.825,00 TL kısmi ikramiye ödemesi yapıldığı anlaşılmaktadır. Bu kısmi ödemenin bilirkişi raporunda hesaplanan toplam 12.000,00 TL den mahsubuyla bakiye 9.174,15 TL ikramiye alacağına hükmetmek gerekmiştir. Davalı istinaf itirazı bu yönüyle de yerinde görülmüştür.
Bu itibarla sonuç olarak; Hukuk Muhakemeleri Kanunu 353/1-b-2 gereğince yerel mahkeme kararının bu yönden düzeltilmesine, sair hususlara ilişkin istinaf itirazlarının reddine dair yeniden esas hakkında karar vermek gerekmiş aşağıdaki gibi hüküm kurulmuştur.“ gerekçeleriyle tarafların istinaf itirazlarının kısmen kabulüyle, yerel mahkeme kararının kaldırılmasına ve davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu :
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta; davacı dava dilekçesinde fazla mesai ücreti talebinde bulunmuş ve mesai saatleri açısından işyerindeki çalışmasını iki dönem halinde açıklamıştır. Davada ıslah zamanaşımının gözetilmesi nedeniyle hesaplamaya esas alınacak çalışması ise ikinci dönem çalışması olup, davacı bu ikinci dönem çalışmasını dava dilekçesinde; iş akdinin feshinden geriye dönük 3 yıl için işyerinde kendisi gibi çalışan bir işçi daha olduğunu, bir hafta 22:00-09:00 saatleri arasında, bir hafta ise 09:00-17:00 saatleri arasında çalıştığı, şeklinde açıklamıştır.
Yargılama aşamasında dinlenen tanık anlatımlarıyla da ispatlandığı üzere, davacının gece vardiyasında doğan fazla mesai ücretinin kabulü yerinde ise de, gündüz vardiyası için haftalık 21 saat olarak fazla mesai ücretinin hesaplanması ve kabulü hatalıdır. Zira iddia edilen 09:00-17:00 saatleri arasında yapılan çalışmada, yasal haftalık çalışma süresi olan 45 saat aşılmadığından davacının bu dönem için hak kazanacağı fazla mesai ücreti bulunmamaktadır. Açıklanan nedenlerle; davacının gündüz vardiyasında çalıştığı 09:00-17:00 saatleri arasında fazla mesaisi olmadığından sadece gece vardiyasında doğan fazla mesai ücretinin hüküm altına alınması için hükmün bozulması gerekmiştir.
3-Kabule göre de; Bölge Adliye Mahkemesi’nin fazla mesai ücretine ilişkin D bendinde, bu talebin ıslah tarihinden itibaren faiz işleyecek miktarının 19.511,53 TL yerine, 20.356,45-TL olarak hüküm altına alınması ayrıca hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.03.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.