Sanık M....Ö....’in 5194 sayılı Yasayla değişik 556 sayılı K.H.K.’nin 61/A-c, 765 sayılı TCY’nın 59, 647 sayılı Yasanın 5 ve TCY’nın 36. maddeleri uyarınca 22.500 YTL. ağır para cezasıyla cezalandırılmasına, 10 ay müddetle iş yerinin kapatılmasına ve aynı süre ticaretten men edinmesine ilişkin B..... 3. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 20.04.2005 gün ve 291-352 sayılı karara yönelik sanık müdafiinin temyiz istemi, Yargıtay 7. Ceza Dairesince 27.12.2006 gün ve 15044-19690 sayı ile;

“20.04.2005 tarihinde yüzüne karşı tefhim edilen hükmü yasal süresinden sonra 04.08.2005 günü temyiz etmiş bulunan sanık müdafiinin temyiz incelenme isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi uyarınca”

” reddedilmiştir.

Yargıtay C. Başsavcılığı ise 27.04.2009 gün ve 187199 sayı ile;

“Hükümlü hakkında yerel mahkemece verilen, 22.500 YTL. ağır para cezası, süreli olarak işyerinin kapatılması ve meslekten men ile zoralıma ilişkin hükmün, 5320 sayılı Kanunun, 8. maddesiyle yürürlükte bulunan CMUK’ nun 305. maddesi gereğince temyizi kabil kararlardan olduğu açıktır.

CMUK’nun 310. maddesinde gösterildiği şekilde, temyiz süresi bir hafta olup, sanık müdafiinin yüzüne karşı, 20.04.2005 tarihinde verilen hükmün temyiz süresinin, 27.04.2007 günü dolduğu,

Sanık müdafiinin, dilekçesine ekli süre tutum dilekçesindeki hâkim havalesini taşıyan temyiz tarihinin 25.04.2005 günü olduğu, bu fotokopi belge onaysız ise de, mahkemece Başsavcılığımıza yazılan yazıda, aynı tarihte deftere kaydının yapıldığı belirtildiğinden, geçerli sayılması gerektiği ve sanık müdafiince, yasal süresi içinde temyiz isteğinde bulunulduğu açıktır”

” görüşüyle itiraz yasa yoluna başvurarak, Özel Dairenin temyiz isteminin reddine ilişkin kararının kaldırılmasına ve yerel mahkeme hükmünün esastan incelenmesi için dosyanın Yargıtay 7. Ceza Dairesine gönderilmesi isteminde bulunmuştur.

Dosya Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA

CEZA GENEL KURULU KARARI

Yargıtay C.Başsavcılığı ile Özel Daire arasındaki uyuşmazlık; sanık müdafiinin hükmü süresinde temyiz edip etmediğine ilişkindir.

İncelenen dosya içeriğine göre;

Sanık müdafiinin 20.04.2005 tarihinde yüzüne karşı verilen hükmü 04.08.2005 tarihinde temyiz etmesi nedeniyle bu istemin Özel Daire tarafından reddedildiği, bu şekilde kesinleştirilen hükmün infaza verilmesi üzerine sanık müdafiinin yerel mahkemeye başvurarak hükmü temyiz ettiğine ilişkin üzerinde hâkim havalesi taşıyan süre tutum dilekçesinin fotokopisini sunduğu, yerel mahkemece yapılan araştırmada bu dilekçenin temyiz defterinin 2005/57 sırasına kaydedildiğinin tespit edildiği, yerel mahkemenin 29.05.2007 tarihinde infazın durdurulmasına karar vererek itiraz yasa yoluna başvurulması için keyfiyeti Yargıtay C. Başsavcılığına yazılı olarak bildirdiği anlaşılmaktadır.

Sanık müdafiinin süre tutum dilekçesi ile süresi içinde temyiz isteminde bulunduğu saptandığından, Yargıtay C. Başsavcılığı itirazının kabulüne, Özel Dairenin temyiz isteminin reddine ilişkin kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 7. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ:

Açıklanan nedenlerle;

1- Yargıtay C. Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,

2- Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 27.12.2006 gün ve 15044-19690 sayılı temyiz isteminin reddine ilişkin kararının KALDIRILMASINA,

3- Dosyanın, sanık müdafiinin süresi içinde verdiği dilekçesine dayalı olarak temyiz incelemesi yapılabilmesi için Yargıtay 7. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30.06.2009 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.