Sanık E...E...in, kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı TCY’nın 86/1, 3-e, 87/3 ve 62. maddeleri uyarınca 3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hakkında aynı Yasanın 58. maddenin 1-6 ve 7. fıkraları uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin tatbikine, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına ilişkin, İzmir 17. Asliye Ceza Mahkemesince 22.01.2009 gün ve 871-17 sayı ile verilen hüküm, sanık E..müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 09.12.2009 gün ve 18385-22179 sayı ile onanmıştır.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 27.07.2010 gün ve 163999 sayı ile;
“…Sanığın tekerrüre esas eyleminin 01.06.2005 tarihinden sonra işlenmiş olması sebebiyle, incelemeye konu suçtan verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiş ise de; 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 8/1 maddesinde yer alan ‘Bölge Adliye Mahkemelerinin, 26.09.2004 tarihli ve 5325 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca Resmi Gazetede ilan edilecek göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 322. maddesinin dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları hariç olmak üzere, 305 ila 326. maddeleri uygulanır...’ şeklindeki düzenleme ile 1412 sayılı Kanun"un 305/1-1 ve 305/2. maddelerine göre ikimilyar liraya kadar olan para cezalarının kesin olması ve tekerrüre esas alınamayacak olması karşısında” Özel Daire kararının kaldırılmasına ve yerel mahkeme hükmünün bozulmasına karar verilmesi itiraz yoluyla talep edilmiştir.
Dosya Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
İnceleme; sanık E...E... hakkındaki mahkûmiyet hükmüne hasren yapılmıştır.
Sanık E...E..’in, 30.10.2008 tarihinde İ... Ö..’yı yaralamasından ibaret olan ve sair hususlarında herhangi bir ihtilaf bulunmayan olayla ilgili olarak, Özel Daire ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı arasında oluşan uyuşmazlık; sanık hakkında, 31.05.2007 tarihinde kesinleşmiş olan hürriyeti bağlayıcı cezadan çevrilmiş “2000” lira adli para cezasına istinaden, 5237 sayılı TCY’nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanamayacağının belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosyada;
Sanığın tekerrüre esas alınan hükümlülüğünün; Karşıyaka 3. Asliye Ceza Mahkemesince 23.05.2007 gün ve 599-442 sayı ile 5237 sayılı TCY"nın 151/1, 62, 50 ve 52. maddeleri uyarınca verilmiş "2000 lira adli para cezasına" ilişkin olduğu ve ilamın 31.05.2007 tarihinde kesinleşerek, 18.02.2008 tarihinde infaz edildiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda, paradan altı sıfır atılması ile Yeni Türk Lirasının, Türk Lirası olarak değiştirilmesini öngören, 5083 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Devletinin Para Birimi Hakkında Kanun"un değişik 1 ve 2. maddeleri ile 04.04.2007 gün ve 2007/11963 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı"nın eki Karar da dikkate alınmak suretiyle, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 305. maddesinin 1. fıkrasının 2. bendindeki, ikimilyar liraya kadar (iki milyar dahil) adli para cezası içeren hükümlerin kesin olduğuna ve aynı maddenin 2. fıkrasındaki, kesin olan hükümlerin tekerrür uygulamasında dikkate alınamayacağına dair hükümler karşısında; sanık hakkında hürriyeti bağlayıcı cezadan çevrilmiş “2000” lira adli para cezasına dair kesinleşmiş mahkumiyetinin 5237 sayılı TCY’nın 58. maddesinin uygulanmasına esas alınması yasaya aykırıdır.
Bu itibarla; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazın kabulüne, Özel Daire onama kararının sanığın mahkûmiyet kararı yönünden kaldırılmasına ve hükmün bozulmasına, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükmün tekerrür uygulanmasına ilişkin bölüm çıkartılmak suretiyle düzeltilerek onanmasına karar verilmelidir.
SONUÇ :
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2- Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 09.12.2009 gün ve 18385-22179 sayılı onama kararının sanık E....E...in mahkumiyeti ile ilgili kısmının KALDIRILMASINA,
3- İzmir 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.01.2009 gün ve 871-17 sayılı hükmünün sanık E..E...’in mahkumiyeti ile ilgili kısmının belirtilen nedenle BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, sanık E.. E....in mahkumiyeti ile ilgili hükümden “mükerrirlere özgü infaz rejiminin tatbikine ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kısım çıkartılmak suretiyle hükmün, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca 1412 sayılı CYUY’nın halen yürürlükte bulunan 322. maddesindeki yetkiye istinaden DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
4- Dosyanın İzmir 17. Asliye Ceza Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.11.2010 günü yapılan müzakerede oybirliği ile karar verildi.
