Sanığın, 5237 sayılı TCY’nın 257/1. maddesi uyarınca 1 yıl hapis cezasıyla cezalandırıl¬masına, cezasının aynı Yasanın 51. maddesi uyarınca ertelenmesine ve 2 yıl süre ile denetim altında tutulmasına ilişkin, Bakırköy 10. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 26.12.2006 gün ve 936-913 sayılı hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, Yargıtay 4. Ceza Dairesince 16.03.2010 gün ve 4106-4451 sayı ile;
 “5320 sayılı Yasanın 8/1 ve 1412 sayılı CYY’nın 317. maddesi uyarınca sanık T. D..’nin tebliğnameye uygun olarak, temyiz isteğinin reddine” karar verilmiştir.
Yargıtay C.Başsavcılığınca 30.04.2010 gün ve 28584 sayı ile;
 “26.12.2006 tarihinde sanığın yüzüne karşı verilen hükmün temyiz süresi 02.01.2007 tarihinde dolacak olmakla birlikte, bu tarih Resmi Tatil olan Kurban Bayramının 3. gününe denk gelmektedir. Kurban Bayramı 03.01.2007 tarihinde sona ermekte, bu itibarla da temyiz süresi 04.01.2007 tarihinde sona ermektedir. Bu bakımdan temyiz talebi süresinde yapılmış olup, dosyanın temyiz davasına konu edilmesinde yasal zorunluluk bulunmaktadır” gerekçeleriyle itiraz yasa yoluna başvurularak, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin temyiz talebinin reddine dair kararının kaldırılarak, temyiz incelemesi yapılmak üzere dosyanın Dairesine gönderilmesine karar verilmesi, talep olunmuştur.
Dosya Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca değerlen¬dirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanık T. D..’nin, görevi kötüye kullanmak suçundan 5237 sayılı TCY’nın 257/1. maddesi uyarınca 1 yıl hapis cezasıyla cezalandırılmasına, cezasının aynı Yasanın 51. maddesi uyarınca ertelenmesine ve 2 yıl süre ile denetim altında tutulmasına ilişkin Bakırköy 10. Asliye Ceza Mahkemesince 26.12.2006 tarihinde, sanığın yüzüne karşı tefhim edilen hüküm, sanık tarafından 04.01.2007 tarihinde temyiz edilmiş, Özel Dairece, temyiz isteminin süresinde olmadığından bahisle 1412 sayılı CYUY’nın 310 ve 317. maddeleri uyarınca reddine karar verilmiş, Yargıtay C. Başsav¬cılığınca, son günün Kurban Bayramına tesadüf ettiği ve temyizin süresinde olduğundan bahisle itiraz yasa yoluna başvurulmuştur.
Görüldüğü gibi uyuşmazlık, sanık T. D..’nin 04.01.2007 tarihli temyiz isteminin yasal süre içerisinde yapılıp yapılmadığı noktasında toplanmaktadır.
Dosyanın incelenmesinde,  sanık T. D..’nin yüzüne karşı Bakırköy 10. Asliye Ceza Mahkemesince tefhim olunan 26.12.2006 gün ve 936-913 sayılı hükmün, sanık tara¬fından 04.01.2007 tarihinde temyiz edildiği, temyiz isteminin son günü olan 02.01.2007 gününün Kurban Bayramının üçüncü gününe tesadüf etmesi ve 2429 sayılı Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkındaki Yasanın 1/B-2. maddesi uyarınca Kurban Bayramının arefe günü saat: 13.00’dan itibaren 4,5 gün olması nedeniyle, 1412 sayılı CYUY’nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal sürenin 5271 sayılı CYY’nın 39/4. maddesi uyarınca 04.01.2007 tarihinde sona erdiği, dolayısıyla 04.01.2007 tarihinde gerçekleşen temyiz isteminin süresinde olduğu saptanmakla; Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının kabulü ile sanık T.  D..’nin temyiz isteminin reddine ilişkin Özel Dairece verilen 16.03.2010 gün ve 4106-4451 sayılı kararın kaldırılması ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay C. Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 16.03.2010 gün ve 4106-4451 sayılı temyiz isteminin reddine ilişkin kararının KALDIRILMASINA,
3- Dosyanın Sanık T.D..’nin temyizi ile ilgili inceleme yapılmak üzere, Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderilmesi için, Yargıtay C. Başsavcılığına TEVDİİNE, 25.05.2010 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.