Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/2368 Esas 2022/1145 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı iflas idaresi vekili, temyiz kanun yoluna başvurarak müvekkilinin 3.723.037,08 TL alacağının masaya kayıt kabul edilmesi talebini içeren davanın kısmen kabul edilmesine itiraz etti. İlk derece mahkemesi, davanın kısmen kabulüne karar vererek iflas tarihi itibariyle 1.678.339,58 TL alacağının iflas masasına kaydedilmesine hükmetti. İstinaf başvurusu üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi, usul ve yasaya aykırılık bulunmayan bir karar verdi ve istinaf başvurusunu reddetti. Davalı iflas idaresi vekili, kararı temyiz etti. Yargıtay 11. Hukuk Dairesi, davalı iflas idaresi vekilinin tüm temyiz itirazlarını reddetti. Ancak, müşterek borçlu müteselsil kefil olarak tespit edilen alacağın tahsilde tekerrür etmemek kaydıyla iflas masasına kaydedilmesi gerektiği dikkate alınmadığı için karar düzeltildi ve yeniden yargılamaya gerek olmadığı belirtilerek hükmün onanması kararlaştırıldı.
6100 sayılı HMK'nın 373. maddesi uyarınca, peşin alınan harcın iadesi yapılacak ve dosya ilk derece mahkemesine, kararın bir örneği ise bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilecektir. HUMK'nın 438/7. maddesi uyarınca karar düzeltilecektir.

İstanbul 15. Asliye Ticaret Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı olan bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen kararın temyizen tetkiki davalı iflas idaresi vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkilinin davalı ... şirketten olan 3.723.037,08 TL alacağının masaya kayıt kabulünü talep ve dava etmiştir.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; davanın kısmen kabulü ile iflas tarihi itibariyle 1.678.339,58 TL alacağının iflas masasına kayıt ve kabulüne karar vermiştir. Karara karşı davalı iflas idaresi vekilince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesince; somut uyuşmazlıkta, asıl borçlu için hesabın kat tarihinin 28.09.2007 tarihi olduğu, müflisin ise 29.07.2008 tarihinde temerrüde düştüğü, dolayısı ile 10 yıllık zamanaşımı süresinin dolmadığı, bilirkişi raporunun denetime açık hükme elverişli olduğu, mahkemece tesis edilen hükümde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı İflas İdaresi vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı iflas idaresi vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Öte yandan, davalı müşterek borçlu müteselsil kefil olarak sözleşmeleri imzaladığından tespit edilen alacağın, tahsilde tekerrür etmemek kaydıyla iflas masasına kayıt ve kabulüne karar verilmesi gerekirken, bu husus dikkate alınmaksızın hüküm kurulmuş olması doğru görülmemiş ve bu sebeple kararın bozulması gerekmiş ise de, anılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün HUMK’nın 438/7. maddesi uyarınca aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı iflas idaresi vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, İstanbul 15. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2015/767 E., 2017/186 K. sayılı kararın hüküm fıkrasının 1. bendinde bulunan “1.678.339,58 TL'nin” ibaresinden sonra gelmek üzere “tahsilde tekerrür olmamak kaydıyla” ibaresinin eklenmesine, kararın bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, 02.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.