Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/1966 Esas 2022/1185 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı idarenin sözleşme imzalaması sırasında davacıdan aldığı 162.000 TL'lik kesin teminat mektuplarının iadesi talebiyle açılan menfi tespit davası kısmen kabul edilmiştir. Davacının davalıya borçlu olmadığı tespit edilirken, dava dışı bir işçiye ödenen 13.532 TL'nin davacıdan talep edilmesi kararı verilmiştir. Dosyadaki bilgilere göre teminat mektupları nakde çevrilmemiştir. Yapılan hatanın düzeltilmesiyle davacının 13.532 TL'yi ödemesi koşuluyla teminat mektuplarının geri iadesine karar verilmiştir. Karar, Türk Borçlar Kanunu'nun 97. maddesi (edimini ifa etmeyen taraf karşı edimin ifasını talep edemez) uyarınca verilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi (Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hüküm süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, güvenlik hizmetleri ihalesi sonucu davalı idare ile sözleşme imzalanması sırasında müvekkilinin davalıya toplam 162.000,00 TL’lik iki adet kesin teminat mektubunu verdiğini, sözleşmeden kaynaklı tüm edimlerini yerine getirdiğini ileri sürerek, davalıya borçlu olmadıklarının tespiti ile teminat mektuplarının iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının sözleşme hükümlerinin yerine getirmediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davacının, davalıya 162.000,00 TL borçlu olmadığının tespiti ile davacının teminat mektuplarının iadesine dair kararının davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Kapatılan 23. Hukuk Dairesinin 01.11.2018 tarihli ve 2016/1481Esas, 2018/5109 Karar sayılı ilamı ile; dosyaya yansıyan işçilik ödemesi ile varsa başka ödemelerin de göz önüne alınarak davanın sonuçlandırılması gerekirken ve davalı tarafından ödenen bir işçilik ücreti olduğu anlaşılmasına göre bu miktarı da kapsayacak şekilde hüküm kurulması doğru olmadığı gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir. Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda; davalının dava dışı işçiye ödediği 13.532,00 TL’yi davacıdan talep edebileceği ve bunun ödenmesi halinde teminat mektuplarının iadesinin yapılacağı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin dışındaki diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Dava, taraflar arasındaki güvenlik görevlisi hizmet alım sözleşmesinden kaynaklı menfi tespit ve teminat mektuplarının iadesi davasıdır. 6098 sayılı TBK'nın 97. maddesi uyarınca iki tarafa borç yükleyen sözleşmelerde edimini ifa etmeyen taraf karşı edimin ifasını talep edemez. Somut olayda davacı tarafça teminat mektuplarından dolayı borçlu bulunmadığının tespiti ve iadesi talep edilmiş, mahkemece davalının dava dışı işçiye ödediği 13.532,00 TL’yi davacıdan talep edebileceği ve bunun ödenmesi halinde teminat mektuplarının iadesinin yapılacağı gerekçesine rağmen davacının, davalıya 148.468,00 TL borçlu olmadığının tespiti ile bu miktarı karşılayacak şekilde teminat mektuplarının iadesine karar verilmiştir. Dosya kapsamından dava konusu teminat mektuplarının nakde çevrilmediği anlaşılmaktadır. Bu halde davacı tarafça 13.532,00 TL’yi ödenmesi koşulu ile teminat mektuplarının iadesine karar verilmesi gerekirken, birlikte ifa kuralının gözetilmeyerek yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın bozulması gerekmiş ise de, yapılan yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, HUMK'nun m. 438/7 uyarınca kararın aşağıda yazılı olduğu şekilde düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile “HÜKÜM” bölümünün "1" numaralı maddesinde bulunan "bu miktarı karşılayacak şekilde teminat mektuplarının iadesine" kısmının karardan çıkarılarak yerine "13.532,00 TL'nin davacı tarafça davalıya ödenmesi halinde dava konusu teminat mektuplarının davacıya iadesine" cümlesinin eklenmesine, kararın düzeltilmiş bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine, 07.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.