Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/2586 Esas 2022/1313 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, davalı kooperatifin üyesi olan müvekkilinin üzerine düşen edimlerini yerine getirdiğine rağmen dairenin müvekkiline devredilmediğini ileri sürerek dava açmıştır. Mahkeme, davacının ödemeleri yönünden endeksleme yapılması sonucunda 46.410,00 TL tazminat talep hakkı olduğuna karar vermiş ancak daha sonra Ankara Bölge Adliye Mahkemesi tarafından karar bozulmuştur. Gerekçe olarak, davacının kooperatif üyeliğinden istifa etmiş ise üyeliğe bağlı dava konusu tazminatı isteyemeyeceği belirtilmiştir. Bu nedenle mahkemece önce davacının üyeliğinden istifa edip etmediği araştırılmalı ve eğer istifa etmiş ise davanın reddine karar verilmelidir. Boylamayı gerektiren kanun maddeleri şöyledir: Türk Medeni Kanunu'nun 632, 634, 636. maddeleri ve Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 373/2. maddesi.

Kayseri 2. Asliye Ticaret Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı olan bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen kararın temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı vekili, davalı kooperatifin üyesi olan müvekkilinin üzerine düşen tüm edimlerini yerine getirmiş olmasına rağmen kur’a ile müvekkiline isabet eden A blok 8.kat 24 no.lu bağımsız bölümün müvekkiline devredilmediğini ileri sürerek dava konusu taşınmazın tapu iptali ile müvekkili adına tescilini talep ve dava etmiş, yargılama sırasında dava konusu taşınmazın satılmış olması nedeniyle davaya tazminat davası olarak devam ettiklerini bildirmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacının yaptığı ödemeler yönünden endeksleme yapılması sonucu davacının 46.410,00 TL tazminat isteme hakkı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne dair verilen karar davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesince kooperatif üyesi olan davacıya kur’ada isabet eden dairenin davalı borcu için satıldığından davacıya tahsis edilecek daire kalmadığı,kendisine konut tahsis edilemeyen ortağa verilecek tazminatı hesaplama formülüne göre davacının 223.026,94 TL talep edebileceği gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararının kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurularak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı,davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dava, konut tahsis edilemeyen kooperatif ortağının tazminat istemine ilişkindir.
Davalı vekili temyiz dilekçesi ekinde davacının 09.12.2019 tarihli dilekçesi ile kooperatif ortaklığından ayrıldığını bildirdiğine, 20.12.2019 tarihinde de kooperatif yönetim kurulunca istifanın kabul edildiğine dair belgeler sunmuştur. Dairemizin yerleşik içtihatlarına göre; kooperatif üyeliğine bağlı olarak bir talepte bulunulması halinde üyelik sıfatının yargılama sonucuna kadar devam etmesi gerekir.

Bu durumda mahkemece davacının kooperatif üyeliğinden istifa edip etmediği araştırılıp , istifa etmiş ise üyeliğe bağlı dava konusu tazminatı isteyemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi için kararın bozulması uygun görülmüştür.
2-Bozma nedenine göre, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: (1) no.lu bentte açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesince verilen kararın kaldırılarak yeniden esas hakkında verdiği karar usul ve yasaya aykırı görüldüğünden kararın davalı yararına BOZULMASINA, (2) no.lu bentte açıklanan nedenlerle bozma nedenine göre, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, HMK 373/2. maddesi gereğince dosyanın Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23 Hukuk Dairesine GÖNDERİLMESİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 10.03.2022 gününde oy birliği ile karar verildi.