Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/2200 Esas 2022/1505 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, iş kazası sonucu açtığı tazminat davasının ilamına dayanarak müflis şirketin borcu olan alacağının takibinde kaydedilmesini istemiştir. Ancak mahkeme, alacağın iflasın açılmasından önceki bir yıl içinde tahakkuk etmemesi nedeniyle 4. sıraya kaydedilmesine karar vermiştir. Davacının vekalet ücreti istemiyle ilgili olarak reddedilen kısım ise icra vekalet ücretiyle ilgili olduğu için iflas masasına kaydedilemeyeceği gerekçesiyle reddedilmiştir. Temyize gidilmesi sonucu ise Karar düzeltilerek onanmış ve harçlar kanunu kapsamında alınması gereken harçlar hakkında bilgi verilmiştir. İstanbul İli 5. Asliye Ticaret Mahkemesi'nin 21.03.2022 tarihli kararında İİK 206/4, İİK 138/3, ve İİK 195 maddelerine değinilmiştir.

İstanbul 5. Asliye Ticaret Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı olan bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen kararın temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, davacının geçirdiği iş kazası nedeniyle müflis şirket aleyhine açmış olduğu tazminat davasında verilen hükmün Yargıtay denetiminden geçerek kesinleştiğini, ilama bağlı olarak müflis şirket hakkında başlatılan takibin derdest olduğunu, alacağın kaydı için masaya müracaat ettiklerini, davacının 106.373,76 TL'lik alacağının 4. sıraya kaydedildiğini 9.057,31 TL’lik kısmının da reddedildiğini, davacı alacağının imtiyazlı alacak olduğunu, kabul edilen kısmın da 1. sırada masaya kaydının gerektiğini ileri sürerek, reddedilen kısım ile birlikte toplam 115.431,07 TL alacağın 1. sırada masaya kaydına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı iflas idaresi vekili, reddedilen kısmın vekalet ücreti istemine ilişkin olduğunu, davacının tazminat davasındaki ilama dayalı olan alacağının İİK’nun 206. maddesindeki imtiyazı kapsamadığını savunarak, davanın reddini savunmuştur.
İlk derece mahkemesince, İİK'nun 206. maddesine göre, dava konusu alacak iflasın açılmasından önceki bir yıllık süreden daha önce tahakkuk etmiş bir alacak olduğundan 106.373,76 TL alacağın 1. sıraya kaydının mümkün olmadığı gerekçesiyle bu miktar alacağı ile ilgili sıra cetveline itirazının reddine, davacının kayıt kabulünü istediği alacağın mahkeme kararı ile hükme bağlanmış alacak olduğu gerekçesiyle kayıt kabul talebinin kabulüne dair kararın taraf vekillerince istinaf edilmesi üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi tarafından, İİK'nun 195. maddesinde icra vekalet ücreti takip masrafları arasında sayılmadığından icra vekalet ücreti yönünden de davanın reddi gerektiği gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, yeniden hüküm tesisi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve HMK 355. maddedeki kamu düzenine aykırılık halleri re’sen gözetilmek üzere istinaf incelemesinin, istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı kuralına uygun biçimde inceleme yapılıp karar verilmiş ve verilen kararda bir isabetsizlik görülmemiş olmasına göre davacı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2-Dava, iflas sıra cetveline itiraz ve kayıt kabul istemine ilişkin olup, dava konusu alacak İİK'nun 206/4. maddesi gereğince iflasın açılmasından önceki 1 yıl içinde tahakkuk etmediğinden davacı alacağının 4. sıraya kaydedilen 106.373,76 TL’lik kısmının 1. sırada masaya kaydına ilişkin istinaf başvurusunun reddine dair istinaf mahkemesi kararı isabetli olmuştur.
Öte yandan, icra vekalet ücretinin takip masraflarına dahil olduğuna ilişkin İİK’nun 138/3 maddesi ile iflasın açıldığı güne kadar işlemiş faiz ile takip masraflarının anaparaya ekleneceğine ilişkin İİK’nun 195 maddesi karşısında 9.057,31 TL’lik icra vekalet ücretinin iflas masasına kayıt kabulüne ilişkin davanın reddine karar verilmesi hatalı olup, bu nedenle kararın bozulması gerekmekte ise de, yapılan bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden kararın HMK 370/2 maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenle, davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesinin 2019/2096 Esas, 2020/1053 Karar sayılı kararının “HÜKÜM” bölümünün 1. bendinin 2. satırında yer alan “davacının” ibaresinden sonra gelmek üzere “ve davalının” ibaresinin eklenmesine, 2-A ve 2-B bentlerinin tamamının hüküm bölümünden çıkarılmasına, 1-B bendinin hüküm fıkrasından çıkarılmasına yerine “B) Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı tarife gereğince alınması gereken 83,50 TL başvuru harcı + 148,60 TL istinaf kanun yolu başvuru harcı ile toplam 232,10 TL harcın, peşin yatırılan 165,70 TL harçtan mahsubu ile bakiye 66,40 TL harcın davalıdan tahsili ile HAZİNEYE İRAT KAYDINA,” cümlesinin eklenmesine, 1-E bendinin hüküm fıkrasından çıkarılmasına yerine “E) Tarafların yaptıkları yargılama giderlerinin kendi üzerlerinde bırakılmasına” cümlesinin eklenmesine ve hükmün düzeltilmiş bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, 21.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.