Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/2584 Esas 2022/1792 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme kararı, Eskişehir 3. İcra Hukuk Mahkemesi tarafından verilmiş ve Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince verilen nihai kararlara karşı temyiz yoluna başvurulabilmesi için kesinlik sınırının belirlendiğini belirtmektedir. Bu kesinlik sınırı, zaman içinde artmış olup, son olarak 2021 yılı itibariyle 78.630,00 TL olarak belirlenmiştir. Somut olayda, şikayet olunanın dosyalarına ödenen miktarın temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı gerekçesiyle, temyiz istemleri reddedilmiştir. Kanun maddelerine göre kesinlik sınırının değişimleri şu şekildedir: 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun 364/1. maddesi, 5311 sayılı Kanun'un 25. maddesiyle değiştirilmiştir. Daha sonra, 24.11.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun'un 4. maddesiyle kesinlik sınırı 40.000,00 TL’ye çıkarılmıştır. 20.02.2019 tarihli 7165 sayılı Kanun’un 1. ve 2. maddeleriyle sınır, 28.02.2019 tarihinde 58.800,00 TL’ye yükseltilmiştir. 01.01.2020 tarihinden itibaren ise sınır 72.070,00 TL olarak belirlenmiştir.

Eskişehir 3. İcra Hukuk Mahkemesi
KARAR
02.03.2005 tarihli ve 5311 sayılı Kanun'un 25. maddesi ile değişik 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun 364/1. maddesine göre Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince verilen ve miktar ve değeri 10.000,00 TL’yi geçen nihai kararlara karşı temyiz yoluna başvurulabilir. Bu hükümde öngörülen kesinlik sınırı, 24.11.2016 tarih ve 6763 sayılı Kanun'un 4. maddesi ile 02.12.2016 tarihinden itibaren 40.000,00 TL’ye, 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanun’un 1. ve 2. maddesi ile 28.02.2019 tarihinden itibaren 58.800,00 TL’ye, 01.01.2020 tarihinden itibaren de 72.070,00 TL, 01.01.2021 tarihinden itibaren 78.630,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Somut olayda sıra cetvelinde şikayet olunan ...’nun şikayete konu 2. ve 3. sıradaki dosyalarına toplam 52.499,53 TL ayrılmış, şikayetçi dosyasına para ayrılmamıştır. Uyuşmazlık konusu olan sıra cetvelinde şikayet olunanın şikayete konu dosyalarına ödenen miktar, bölge adliye mahkemesinin karar tarihi olan 09.12.2020 tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır. Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından bu konuda temyiz dilekçesinin reddine karar verilebileceği gibi, verilmemiş olması halinde Yargıtayca temyiz isteminin reddine karar verilebilir. Bu nedenle temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle şikayetçi vekilinin temyiz istemlerinin mahkeme hükmünün kesinlik sınırının altında kalması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edenlere iadesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 30.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.