Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - hakaret - kasten yaralama - çocuğun kaçırılması ve alıkonulması - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/462 Esas 2021/4392 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, sanığın çocukla nitelikli cinsel istismar suçunu işlediği ancak bu suç kapsamında mahkum edilmesi gerektiği suç tarihinde yürürlükte olan kanunlar ve ceza üst sınırının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektirmesi nedeniyle mümkün olmadığı için beraat ettiğini belirtti. Ancak, kanunlarda yapılan değişiklikler ve Anayasa Mahkemesi'nin 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin bazı ifadelerini iptal etmesi nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiğine karar verildi ve karar bozuldu. Kanun maddeleri olarak CMUK'nin 310/1, 317 ve 321. maddeleri ile TCK'nın 104/1 ve 5237 sayılı TCK'nın yürürlükte olduğu dönemdeki hükümleri, 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesi ve Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarihli 2020/16 Esas-2020/33 kararı da belirtilmişti.

14. Ceza Dairesi         2017/462 E.  ,  2021/4392 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, hakaret, kasten yaralama (sanık ...); çocuğun kaçırılması ve alıkonulması (sanıklar ... ile ... )
HÜKÜM : Sanık ..."un çocuğun nitelikli cinsel istismarı eylemi reşit olmayanla cinsel ilişki kabul edilerek bu suçtan mahkumiyeti ile hakaret ve kasten yaralama suçlarından beraatine, sanıklar ... ile ..."nin müsnet suçtan beraatlerine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi.
Müşteki Münirenin temyiz isteminin incelenmesinde;
1412 sayılı CMUK’nın 310/1. maddesine göre ilk derece mahkemesi kararlarında temyiz süresinin bir hafta olduğu nazara alındığında müşteki Münire"nin, mahkemece yokluğunda verilen kararın 29.04.2014 günü tebliği üzerine işlemeye başlayan bir haftalık kanuni süresinden sonra sunduğu 09.06.2014 tarihli dilekçeyle hükümleri temyiz ettiği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık ... müdafisinin reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince:
Sanığın işlediği kabul edilen eylemin suç tarihi itibarıyla lehe sayılıp, 6545 sayılı Kanun değişikliğinden önceki 5237 sayılı TCK’nın 104/1. maddesinde düzenlenen reşit olmayanla cinsel ilişki suçunu oluşturup, öngörülen cezanın üst sınırının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektirmesi ve mahkemece mahkumiyet hükmü kurulmasının ardından 17.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nın 251. maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1/c bendine yönelik olarak 19.08.2020 günlü, 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarih ve 2020/16 Esas-2020/33 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin (d) bendinde yer alan “kovuşturma evresine geçilmiş” ibaresinin, aynı bentte yer alan “basit yargılama usulü” yönünden Anayasaya aykırı bulunarak iptal edilmesi karşısında, anılan karara istinaden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 21.06.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.