Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2022/1252 Esas 2022/2000 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi tarafından takasa itiraz davasına ilişkin karar verilmiştir. Davanın kabulüne karar verilmiştir. Davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir fakat konkordato talebine ilişkin bir dava olduğu ve temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerektiği belirtilerek reddedilmiştir. İcra ve İflas Kanunu’nun 287. maddesinde konkordato talebi üzerine mahkemece, borçlunun mal varlığının muhafazası için gerekli görülen tedbirlerin alınacağı, aynı maddenin son fıkrasında ise bu tedbirlere karşı kanun yoluna başvurulamayacağı hususu yer almaktadır.

MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki takasa itiraz davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hüküm süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

K A R A R

İcra ve İflas Kanunu’nun 287. maddesinde konkordato talebi üzerine mahkemece, borçlunun mal varlığının muhafazası için gerekli gördüğü bütün tedbirlerin alınacağı, aynı maddenin son fıkrasında ise bu tedbirlere karşı kanun yoluna başvurulamayacağı hususu yer almıştır.
Davacı vekili tarafından takasa itiraz niteliğinde açılan dava, konkordato tedbirlerine ilişkin olup temyizi kabil değildir.
Temyiz dilekçesi kesin bir karara ilişkin olarak verilirse kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince temyiz dilekçesinin reddine karar verir. Temyiz edilen kararın kesin olmasına rağmen Bölge Adliye Mahkemesince red kararı verilmeden dosya Yargıtaya gönderilmiş ise, 01.06.1990 tarih ve 1989/3 Esas 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu içtihadı birleştirme kararı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da benzer düzenlemeler nedeniyle HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanması gerektiğinden temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 11.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.