Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2021/5126 Esas 2022/2504 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava, müvekkil ile davalı arasında katı atık toplama, taşıma ile EKAY ek tesisleri yapımı ve tesislerin işletilmesi imtiyaz sözleşmesinin güncellenmesi konusunda yaşanan anlaşmazlık nedeniyle açılmıştır. İlk derece mahkemesi, idari yargının görev alanına girdiği gerekçesiyle davanın usul yönünden reddine karar vermiştir. Ancak, Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi'nin temyiz başvurusuna karşı verdiği kararla, söz konusu uyuşmazlığın imtiyaz sözleşmesinden kaynaklandığına ve adli yargının görev alanına girdiğine hükmetmiştir. Karar, somut olayda uyuşmazlığı çözecek yargı yolunun adli yargı olduğunu belirtmiştir. Kararın gerekçesi, kamu ihalelerinde uygulanacak yargı yolunu detaylı ve açıklayıcı bir şekilde anlatmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri: HMK 114/1-b, HMK 373/1.

MAHKEMESİ : Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Kütahya 1. Asliye Hukuk Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı olan bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen kararın temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasında katı atık toplama, taşıma ile EKAY ek tesisleri yapımı ve tesislerin işletilmesi imtiyaz sözleşmesinin düzenlendiğini, bu sözleşme gereğince davalıya verilen teminat mektubunun güncellenmesinin talep edildiğini, tarafların hesaplama usulündeki farklılıklardan ötürü güncelleme tutarında uzlaşamadığını ileri sürerek, kesin teminat bedelinin tespit usulünün her yılın ÜFE oranlarının toplamı ile beşe bölünerek tespit edilmesi gerektiğinin tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davaya bakmakta Danıştay’ın görevli olup, aynı uyuşmazlık ile ilgili açılmış bir davanın halen derdest olduğunu, davacının müvekkiline karşı yükümlülüklerini yerine getirmediğini savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince; taraflar arasında aynı konu ile ilgili Danıştay 14. Dairesinin 2018/4565 Esas sayılı dosyasında görülen derdest bir dava olduğu, söz konusu davada teminat mektubunun ne şekilde güncellenmesi gerektiğini açıklar şekilde yürütmenin durdurulması kararı verildiği, tespiti istenen hususun idari yargının görev alanına girdiği gerekçesiye davanın usul yönünden reddine dair verilen kararın davalı vekilince istinaf edilmesi üzerine, Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi’nin 02.04.2021 tarih, 2019/2485 Esas ve 2021/639 Karar sayılı kararı ile taraflar arasındaki uyuşmazlığın imtiyaz sözleşmesinden kaynaklandığı, bu sözleşmeye dayalı uyuşmazlıkların çözümünün idari yargıya ait olduğu gerekçesi ile davacı vekilinin istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Taraflar arasında 23/12/2013 tarihli KÜKAB Katı Atık Toplama, Taşıma ile Ekay Ek Tesisleri Yapımı ve Tesislerin İşletilmesi İmtiyaz Sözleşmesi düzenlenmiş olup, davacı yüklenici, davalı iş sahibidir. Dava, imtiyaz sözleşmesi nedeniyle verilen teminat mektuplarının sözleşmenin 6.2.1 ve idari şartnamenin 9.3.5.1. maddeleri gereğince güncellenmesi usulünün tespiti istemine ilişkindir.
Kural olarak kamu ihalelerinde eser sözleşmesinin yapılması aşamasına kadar ortaya çıkan uyuşmazlıkların giderilmesinde görevli yargı yolu idari yargı, sözleşmenin imzalanmasından sonra, uygulanmasına ilişkin doğan uyuşmazlıkların çözüm yeri ise adli yargıdır. Yargı yolunun caiz olması 6100 sayılı HMK 'nın 114/1-b maddesi gereğince dava şartlarından olup, taraflarca ileri sürülmese dahi, mahkemece resen nazara almak zorundadır.
Somut olayda; taraflar arasındaki sözleşme imzalandıktan sonra ortaya çıkan uyuşmazlığın çözümünde adli yargı görevli olup, mahkemece işin esasının incelenerek sonucuna göre karar verilmesi gerekir iken, davanın usul yönünden reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, istinaf başvurusunun esastan reddi kararı doğru olmamış, istinaf mahkemesi kararı kaldırılarak ilk derece mahkemesi kararının bozulması uygun görülmüştür.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi’nin 02.04.2021 tarih, 2019/2485 Esas ve 2021/639 Karar sayılı kararı kaldırılarak ilk derece mahkemesi kararının davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, HMK 373/1. maddesi gereğince dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 28.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.