Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/9455 Esas 2022/6 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Samsun Bölge Adliye Mahkemesi'nin 2022/6 numaralı kararı, bir boşanma davasıyla ilgilidir. Davalı erkek tarafından yapılan temyiz başvurusunda, ziynet alacağı, tazminat, nafaka, velâyet ve adli yardım talepleri ele alınmıştır. Kararda, davalının adli yardım talebi kabul edilmiş ve temyiz edilen hükümlerin çeşitli yönleri incelenmiştir. Davalının ziynet alacağı talebi temyiz edilemez olduğundan reddedilmiş, boşanma ve ferilerine yönelik temyiz itirazları ise yerinde bulunmamış ve hüküm onanmıştır. Kararın gerekçesi Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun çeşitli maddeleriyle açıklanmıştır:
- Adli yardım talepleri için HMK'nın 334-340. maddeleri ve 363/3. maddesi,
- Temyiz edilebilirlik sınırı için HMK'nın 362. maddesi b bendi ve Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesi,
- Temyiz itirazlarının reddi ve hükmün onanması için HMK'nın genel hükümleri.

MAHKEMESİ : Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, kadın yararına hükmedilen tazminat ve nafaka ile velâyet ve ziynet alacağı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davalı, temyiz dilekçesinde adli yardım talebinde bulunmuştur. Adli yardıma ilişkin usul ve esaslar Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 334-340 ıncı maddelerinde düzenlenmiş olup, aynı Kanun’un 363/3 üncü maddesinde adli yardım talebi kanun yollarına başvuru sırasında Yargıtay'a da yapılabileceği ve 337/1 inci maddesi uyarınca da duruşma yapılmaksızın talep hakkında karar verilebileceği düzenlenmiştir. Davalının adli yardım talebini içeren dilekçesi ve dosya kapsamındaki belge ve bilgiler birlikte değerlendirildiğinde; kendisi ve ailesinin geçimini önemli ölçüde zor duruma düşürmeksizin gereken kanun yoluna başvuru giderlerini kısmen veya tamamen ödeme gücünden yoksun olduğu kanaatine varıldığından, davalının adli yardım talebinin kabulüne karar vermek gerekmiştir.
2-Davalı erkeğin ziynet alacağı davasına yönelik temyiz dilekçesinin incelenmesinde;
HMK'nın 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca "Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 Sayılı Kanun’un 44, maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen ek madde I uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür.
Karar tarihi itibariyle bu miktar "78.630,00 TL" olarak belirlenmiştir.
Mahkemece kabul edilen ziynet alacağı miktarı 17.280,00 TL olup, karar tarihi itibariyle temyiz edilebilirlik sınırının altında kaldığından bölge adliye mahkemesi kararı 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun madde 362/1-a bendine göre kesin niteliktedir. Açıklanan sebeple davalı erkeğin bu yöne ilişkin temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
3- Davalı erkeğin boşanma ve ferilerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına, karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Davalı erkeğin ziynet alacağı davasına yönelik temyiz dilekçesinin yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, temyiz edilen hükmün yukarıda 3. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, adli yardımdan yararlanması sebebiyle başlangıçta alınmamış olan aşağıda yazılı karar ve ilam harcı ile temyiz başvuru harcının davalıya yükletilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine kesin olarak oy birliğiyle karar verildi. 17.01.2022 (Pzt.)