Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/5678 Esas 2022/403 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 12. Hukuk Dairesi
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından asıl dava yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz edilen karar temyiz eden tarafa 02.10.2020 tarihinde tebliğ edilmiş ve fakat söz konusu karar yasada öngörülen (HMK m. 361) iki haftalık süre geçtikten sonra 19.10.2020 tarihinde verilen dilekçe ile temyiz edilmiştir. Kuşkusuz Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 2494 sayılı kanunla değiştirilen 432. maddesine göre temyiz kanuni süre geçtikten sonra yapılır ise temyiz isteminin reddine karar verme yetkisi hükmü veren mahkemeye aittir. Ne var ki aile mahkemelerince verilen kararların yasal süre geçtikten sonra temyiz edilmesi veya temyiz kabiliyetinin bulunmaması halinde dosyanın yerel mahkemece temyiz isteminin reddine karar verilmeden, Yargıtay'a gönderilmesi durumunda, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 2494 sayılı kanun ile değişik 432/4. maddesine göre bu konuda bir karar verilmek üzere, dosya mahalline geri çevrilmeden doğrudan doğruya Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulunca (01.06.1990 tarihli ve 1989/3 Esas, 1990/4 Karar Sayılı) karara bağlanmıştır. Bu durumda gösterilen sebeple davacı-davalı kadının temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Davacının temyiz dilekçesinin yukarıda gösterilen sebeple REDDİNE, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 24.01.2022 (Pzt.)