Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/9589 Esas 2022/604 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, karşılıklı boşanma davasında verilen kararı değerlendirdi. Davalı-karşı davacı erkek tarafından kadının dava konularının kabulü, kusur belirlemesi, tazminatlar, nafakalar ve manevi tazminat yönünden temyiz edildi. Davacı-karşı davalı kadın da kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden temyiz itirazında bulundu. Mahkeme kararı okunup gereği görüşüldükten sonra bozuldu. Maddi ve manevi tazminatların takdirinde hakkaniyet ilkesi ile TMK m. 174/1-2, Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri dikkate alınmalıdır. Kararın sonunda temyize konu olan bölümlerden temyiz harcı ve başvuru harcı yükümlülükleri belirlendi.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (Hakkaniyet ilkesi)
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri (Tazminat hükümleri)

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından kusur belirlemesi, tazminatların ve nafakaların miktarı yönünden, davalı-karşı davacı erkek tarafından ise kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi, tezminatlar, nafakalar ve kendi davasında reddedilen manevi tazminat yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı-karşı davacı erkeğin tüm, davacı-karşı davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2- Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı-karşı davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat az olup, bozma ilamının amacına uygun bulunmamıştır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi ve manevi (TMK m. 174/1-2) tazminat takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA,aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden ...'a yükletilmesine peşin alınan harcı mahsubuna ve 292.10 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına istek halinde temyiz peşin harcının yatıran Melis'e geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.26.01.2022(Çrş.)