Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/10062 Esas 2022/708 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen karşılıklı boşanma davasına ilişkin kararda, davalı-karşı davacı kadının temyiz itirazlarının çoğunluğunun yersiz olduğuna karar verildi. Ancak, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmayı tetikleyen olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatler dikkate alındığında, takdir edilen maddi ve manevi tazminatların az olduğu belirtildi. Bu nedenle, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerine göre daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdiri yapılması gerektiği belirtildi. Kararın bozulması ve ilk derece mahkemesine gönderilmesi kararlaştırıldı.
Kanun Maddeleri Detaylı Açıklama:
- Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 maddesi: Maddi tazminat miktarlarına ilişkin hükümleri içermektedir.
- Türk Medeni Kanunu'nun 174/2 maddesi: Manevi tazminat miktarlarına ilişkin hükümleri içermektedir.
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi: Hakkaniyet ilkesini düzenlemektedir.
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. maddesi: Haksız fiil nedeniyle zarar görenin zararının tazminini düzenlemektedir.
- Türk Borçlar Kanunu'nun 51. maddesi: Manevi zararların tazmini ile ilgili hükümleri içermektedir.

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından, maddî ve manevî tazminat ile yoksulluk nafakasının miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi hukuk dairesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, kararın bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oy birliğiyle karar verildi.27.01.2022 (Prş.)