Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/10470 Esas 2022/1838 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi'nin verdiği karar, karşılıklı boşanma ve mal rejimi tasfiyesi davasıyla ilgilidir. Erkek tarafın kendi davasının reddi, karşı tarafın davasının kabulü, kusur belirlemesi, maddi-manevi tazminat ve nafaka miktarları, birleşen dava hakkında hüküm kurulmaması yönünde talebi reddedilmiş, kadın tarafın ise nafaka ve tazminat miktarları ile mal rejimi tasfiyesi hakkında hüküm kurulmaması yönünde talebi haklı bulunmuştur. Ancak, erkeğin tedbir nafakası talebine yönelik temyiz talebi reddedilirken, kadının nafaka ve tazminat miktarlarına yönelik talepleri de daha uygun ve hakkaniyete uygun miktarlarda takdir edilmesi gerektiği belirtilerek hüküm bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi (temyiz sınırı)
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (hakkaniyet ilkesi)
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi (tazminatların belirlenmesi)
- Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve 174/2. maddesi (maddi-manevi tazminatların belirlenmesi)

MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma ve Mal Rejimi Tasfiyesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından kendi davasının reddi, karşı davanın kabulü, kusur belirlemesi, maddî-manevî tazminat miktarları, nafaka, birleşen dava hakkında hüküm kurulmaması yönünden; davalı-karşı davacı kadın tarafından ise nafaka ve tazminat miktarları, mal rejimi tasfiyesi hakkında hüküm kurulmaması yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı-karşı davalı erkeğin birleşen tedbir nafakası davasına yönelik temyiz dilekçesinin incelenmesinde;
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 06.04.2005 tarih ve 2005/3-169 Esas - 2005/235 Karar sayılı kararı ile nafaka davalarında temyiz ve karar düzeltmede yıllık nafaka miktarının dikkate alınacağı açıklanmıştır. Mahkemece münhasıran açılan tedbir nafakası davasında kadın için talep edilen nafakanın yıllık miktarı 18.000,00 TL olup, karar tarihinde kesinlik sınırı olan 72.070,00 TL'yi aşmadığından 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi gereğince temyiz sınırı altında kalan para alacağına ilişkin karar kesindir. Açıklanan nedenle, davacı-karşı davalı erkeğin bağımsız tedbir nafaka davasına yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Tarafların boşanma davasına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-karşı davalı erkeğin tüm, davalı-karşı davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
c-Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre kadın yararına takdir edilen yoksulluk nafakası azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun miktarda nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usûl ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2/b ve 2/c bentlerinde gösterilen sebeplerle temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, davacı-karşı davalı erkeğin birleşen tedbir nafakası davasına yönelik temyiz dilekçesinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, temiyze konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 2/a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden ...'a yükletilmesine peşin alınan harcı mahsubuna ve 292.10 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran Nazik'e geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oy birliğiyle karar verildi.28.02.2022(Pzt.)