Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/119 Esas 2022/1918 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi tarafından verilen 2022/119 E. ve 2022/1918 K. sayılı karar, karşılıklı boşanma ve ziynet alacağı davasıyla ilgilidir. Erkek tarafından açılan boşanma davası kabul edilmiş, kusur belirlemesi, nafakalar, tazminatlar ve ziynet alacağının kabulü yönünde karar verilmiştir. Kadın tarafından açılan davada ise erkeğin davası kabul edilmiş, sorumluluk belirlenmiş ve tazminat miktarı belirlenmiştir. Tarafların ziynet alacağına ilişkin temyiz dilekçesi reddedilmiştir çünkü 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi uyarınca temyiz edilemeyecek miktarın 78.630,00TL olduğu belirtilmiştir. Diğer temyiz talepleri ise reddedilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri, 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-b bendi ve ek madde 1 ve Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298 inci maddesi olarak sıralanmaktadır.

MAHKEMESİ : Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma - Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından kadının boşanma davasının kabulü, kusur belirlemesi, nafakalar, tazminatlar ve ziynet alacağının kabulü yönünden; davalı-karşı davacı kadın tarafından ise erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, yoksulluk ve iştirak nafakası ile tazminatların miktarı, kişisel ilişki, yargılama gideri, vekâlet ücreti ve ziynet alacağına ilişkin hüküm yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Tarafların ziynet alacağı davasın yönelik temyiz dilekçelerinin incelemesinde;
6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-b bendi uyarınca "Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 Sayılı Kanun'un 44 üncü maddesi ile de 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298 inci maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibarıyla bu miktar "78.630,00TL" olarak belirlenmiştir.
Temyize konu ziynet alacağı davasının kabul edilen ve reddedilen kısmı karar tarihindeki kesinlik sınırı 78.630,00TL'yi aşmadığından 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi gereğince temyiz sınırı altında olduğundan kesindir. Açıklanan nedenle tarafların ziynet alacağına ilişkin temyiz dilekçesinin ayrı ayrı reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Tarafların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların yerinde bulunmayan temyiz isteğinin reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple tarafların temyiz dilekçesinin, ziynet alacağı yönünden REDDİNE, temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenlere yükletilmesine, peşin alınan harcı mahsubuna ve 292.10'ar TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine kesin olarak oy birliğiyle karar verildi.01.03.2022(Salı)