Esas No: 2021/9995
Karar No: 2022/2148
Karar Tarihi: 07.03.2022
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/9995 Esas 2022/2148 Karar Sayılı İlamı
2. Hukuk Dairesi 2021/9995 E. , 2022/2148 K.Özet:
Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen boşanma-tazminat kararı davacı kadın tarafından temyiz edildi. Temyiz itirazlarından bazıları yersiz bulunurken, maddi ve manevi tazminatların miktarı yetersiz bulundu ve daha uygun bir miktar tespit edilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenle bölge adliye mahkemesi kararı kaldırılarak ilk derece mahkemesi kararının bozulması kararlaştırıldı.
Kanun maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 166/1 maddesi (Boşanma sebepleri)
- Türk Medeni Kanunu'nun 174/1-2 maddeleri (Maddi ve manevi tazminat)
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (Hakkaniyet ilkesi)
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50-51. maddeleri (Tazminatın belirlenmesi)
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Tazminat
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından, tazminatların ve nafakaların miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp, düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacı kadın tarafından açılan asıl dava TMK 166/1 maddesine dayalı boşanma istemli olup kadın birleşen davasında maddî ve manevî tazminat talebinde bulunmuştur. Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminatlar azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden ...'e yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran ...'e geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.07.03.2022 (Pzt.)