Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/396 Esas 2022/2275 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, boşanma davasında verilen kararda davacı kadına verilen tazminat ve nafakaların yıllık Tefe-Tüfe oranına göre artırılmamasını ve kusur belirlemesi yapılmamasını hatalı buldu. Velayete ilişkin başvurunun istinaf edilmemesi nedeniyle incelenmediğini belirten mahkeme, hükümlerden bazılarını kaldırarak bozdu. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi hakkaniyet ilkesini ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerini dikkate alarak daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdiri yapılması gerektiğini savunan mahkeme, nafakanın yoksulluk nafakası olduğunu ve daha uygun bir miktarda belirlenmesi gerektiğini belirtti.
Kanun Maddeleri:
-Türk Medeni Kanunu m. 4
-Türk Borçlar Kanunu m. 50 ve 51
-Türk Medeni Kanunu m. 174/1-2

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma - Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından lehine hükmedilen tazminat ve nafaka miktarları, bu miktarlara yıllık Tefe-Tüfe oranının değerlendirilmemesi ve velâyet yönünden; davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, kadın lehine hükmedilen tazminat ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-İlk derece mahkemesince verilen kararlar, istinaf edilmeyen yönlerden kesinleşmiş olup, istinaf edilmeyen konular temyize getirilemez. Bu itibarla davacı kadının; velayet belirlemesine yönelik istinaf başvurusu bulunmaması nedeniyle, buna yönelik temyiz dilekçesinin incelenmesi mümkün olmadığından temyiz dilekçesinin bu yönden reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Tarafların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b- Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdiri gerekir. (TMK m. 174/1-2) Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir. c- Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre davacı kadın yararına takdir edilen yoksulluk nafakası azdır. Mahkemece Türk Medeni Kanunu 'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun miktarda nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple, davacı kadının,velayete yönelik temyiz dilekçesinin REDDİNE, yukarıda 2/b ve 2/c bentlerinde gösterilen sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma ve temyiz dilekçesinin reddi kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 2/a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıdaki yazılı harcın davalı'ya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacı'ya geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.10.03.2022 (Per.)