Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/1988 Esas 2022/2632 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Kayyım atanması davasında, mahkeme kararı birtakım hatalar içermekteydi. Kayyımın temyiz istediği kararın süresinde verilmediği gerekçesiyle temyiz talebi reddedilmiş, ancak gerekçeli kararın kayyıma tebliğ edilip edilmediği denetlenememişti. Bu nedenle, Anayasanın adil yargılanma hakkını güvence altına alan maddesi dikkate alındığında kayyımın mahkemeye erişim ve adil yargılanma hakkının ihlali sayılacağı belirtilerek, temyiz başvurusunun süresinde olduğunun kabul edilmesine karar verildi. Ayrıca, hükmün incelenmesinde herhangi bir yanlışlık bulunmadığı ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle, temyiz isteği reddedilerek hükmün onanmasına karar verildi. Kararda, ilama karşı karar düzeltme yolunun kapalı olduğu belirtildi. HUMK’nun 440/III-1, 2, 3 ve 4. bentleri gereğince onama harcı temyiz edene yükletildi ve peşin alınan harç mahsup edildi.
Kanun Maddeleri: Anayasanın 36. maddesi, HUMK'nun 440/III-1, 2, 3 ve 4. bentleri.

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kayyım Atanması

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm kayyım tarafından 07.04.2016 ve 29.03.2016 tarihli ek kararlar ile asıl karar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Mahkemenin 07.04.2016 tarihli ek kararının incelemesinde;
Mahkemece, 07.04.2016 tarihli ek kararla kayyımın temyiz dilekçesinin süresinde verilmediği gerekçesiyle temyiz talebinin reddine karar verilmiş ise de karar hatalı olmuştur. Şöyle ki UYAP sistemi üzerinden kayyıma gerekçeli karar tebliği için tebligatın düzenlendiği, ancak dosya kapsamında kayyıma gerekçeli kararın tebliğ edildiğine dair tebligat parçasının olmadığı, PTT’den gelen yazı cevabında da tebligatın merkeze geliş, sevk ve teslim kaydının olmadığının bildirildiği anlaşılmaktadır. O halde, mahkemece ek kararda gerekçeli kararın kayyıma 26.11.2015 tarihinde tebliğ edildiğinden bahsedilmiş ise de kayyıma gerekçeli kararın usulüne uygun olarak tebliğ edildiği denetlenemediğinden, Anayasanın 36. maddesi ile güvence altına alınan adil yargılanma hakkı dikkate alındığında temyiz başvurusunun süresinde olmadığından reddedilen kayyımın mahkemeye erişim ve adil yargılanma hakkının ihlali sayılacağı, bu itibarla temyiz başvurusunun süresinde olduğunun kabulü ile mahkemenin 07.04.2016 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar vermek gerekmiştir.
2- Kayyımın 29.03.2016 tarihli ek karar ve işin esasına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, yerinde bulunmayan temyiz isteğinin reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan sebeple 07.04.2016 tarihli ek kararının KALDIRILMASINA, 29.03.2016 tarihli ek kararın ve hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, HUMK'nun 440/III-1, 2, 3 ve 4. bentleri gereğince ilama karşı karar düzeltme yolu kapalı bulunduğuna, oy birliğiyle karar verildi. 21.03.2022 (Pzt.)