Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/5379 Esas 2022/2735 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı erkeğin katkı payı alacağı davasında, faize yönelik temyiz itirazı kabul edilmedi. Davacı tarafın faiz talebi olmamasına rağmen hakim tarafından faize hükmedilmesi, taleple bağlılık ilkesi aşıldığı için yanlış bulundu. Ancak bu hata nedeniyle yeniden yargılama yapılmasına gerek olmadığı ve hüküm fıkrasında yer alan \"Dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile\" ibaresinin çıkarılması gerektiği belirtildi. Ayrıca duruşma için belirlenen vekâlet ücreti davacıdan alınarak davalıya verilecek ve temyiz peşin harcı yatırana geri verilecektir. Hükmün düzeltilerek onanmasına karar verildi.
HUMK.nun 74. (HMK. m. 26) maddesi: İddia ve savunmayla bağlılık ilkesini belirler. Hakim sadece iddia edildiği ve savunulduğu konularda karar verir, ondan fazlasına ve başka bir şeye karar veremez.
HMK.nun 403. maddesi (HUMK.nun 438/7. fıkrası): Hata ve eksikliklerin düzeltilmesi için hüküm düzeltmeye başvurulabileceğini belirtir.

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı Payı Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 22.03.2022 günü temyiz eden davalı ... vekili Av. ... ve karşı taraf davacı ... vekili Av. ... geldiler. Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davalı erkeğin faize yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Somut olayda, davacı taraf faiz talebinde bulunmadığı halde, taleple bağlılık ilkesi aşılarak istekten fazlasına hükmedilmesi HUMK.nun 74. (HMK. m. 26) maddesine aykırı düşer. Hakim iddia ve savunmayla bağlı olup, ondan fazlasına ve başka bir şeye karar veremez. Bu düzenlemenin gözardı edilmesi sonucunda faize hükmedilmesi doğru olmamıştır. Davalının temyiz itirazları bu yönden yerinde olup hükmün bu sebeple bozulması gerekir ise de; bu yanlışlığın düzeltilmesi HMK.nun 403. maddesi (HUMK.nun 438/7. fıkrası) gereğince yargılamanın tekrarını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple gerekçeli kararın hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan “Dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile” ibaresinin hüküm fıkrasından çıkarılmasına, hükmün bu bölümünün düzeltilerek, temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 3.815,00 TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oy birliğiyle karar verildi. 22.03.2022(Salı)