Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/433 Esas 2022/2824 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen boşanma davası hakkındaki karar temyiz edilmiştir. Davalı erkek tarafından yapılan itirazlar reddedilmiştir. Ancak, boşanma kararında kadın lehine yoksulluk nafakası miktarının artırılması doğru bulunmamış ve karar bozulmuştur. Kararda Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 353/(1)-a-4. maddesi ile Türk Medeni Kanunu'nun 162. maddesi de yer almaktadır.

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, velâyet, aleyhine hükmedilen nafaka ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Taraflar arasında görülen boşanma davasının yapılan yargılaması sonunda; ilk derece mahkemesinin 28/05/2019 tarihli ve 2017/494 Esas, 2019/613 karar sayılı kararı ile davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına, davacı kadın yararına aylık 500 Türk Lirası tedbir ve yoksulluk nafakası ile 10.000 maddi ve 10.000 manevi tazminata hükmedilmiştir.
Hükme karşı davalı erkek tarafından istinaf kanun yoluna başvurulması üzerinde, bölge adliye mahkemesince, davalı erkeğin vesayet altına alınmasının gerekip gerekmediğinin araştırılması ve sonucuna göre yargılamanın yapılması gerektiğinden bahisle, ilk derece mahkemesi kararının Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 353/(1)-a-4. maddesi gereğince kaldırılmasına karar verilmiştir. İlk derece mahkemesince davalı erkeğin vesayet altına alınmasını gerektirir sağlık sorunu olmadığının tespit edilmesi üzerine bu kez 08/06/2021 tarihli ve 2021/4 Esas, 2021/353 karar sayılı karar ile davanın kabulüne, tarafların Türk Medeni Kanunu’nun 162. maddesi uyarınca boşanmalarına, davacı kadın yararına dava tarihinden hükmün verildiği 08/06/2021 tarihine kadar aylık 500 Türk Lirası tedbir, karar tarihinden itibaren aylık 600 Türk lirası tedbir ve yoksulluk nafakası ile 10.000 Türk lirası maddi ve 10.000 Türk Lirası manevi tazminata hükmedilmiştir.
İlk derece mahkemesinin, bölge adliye mahkemesince kaldırılan ilk kararına karşı münhasıran davalı erkek tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmakla; kadın yararına hükmedilen aylık 500 Türk lirası yoksulluk nafakası miktar itibari ile erkek için usuli kazanılmış hak oluşturmuştur. Bu hususu gözetilmeden, kadın lehine hükmedilen yoksulluk nafakasının miktarının artırılması doğru görülmemiş ve hükmün bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA ve (2.) bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.24.03.2022 (Prş.)