Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/744 Esas 2022/2865 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesi'nde görülen bir boşanma davasında verilen kararın temyiz edilmesi sonucunda, davalı erkeğin tüm temyiz itirazları yersiz bulunmuştur. Ancak davacı kadının takdir edilen tazminatların az olduğuna ve daha fazla tazminat talep edebileceğine karar verilmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50-51. maddelerine uygun olarak daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararın bozulmasına ve ilgili kanun maddelerinin dikkate alınmaması nedeniyle yeniden incelenmesine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi: Hakkaniyet ilkesi
- Türk Medeni Kanunu'nun 174/1. maddesi: Maddi tazminat
- Türk Medeni Kanunu'nun 174/2. maddesi: Manevi tazminat
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50-51. maddeleri: Tazminatın miktarı ve hesaplanması ile ilgili düzenlemeler.

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminat ve nafaka miktarları yönünden; davalı erkek tarafından ise tamamına yönelik olarak temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerin yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 24.03.2022 (Per.)