Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/8689 Esas 2022/2834 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, boşanma ve ziynet alacağı davasında verdiği kararda, tazminat, nafaka ve velâyet konularını ele almıştır. Davacı kadının yoksulluk nafakası talebi reddedilmiş, ancak bu konuda eksik inceleme yapıldığı gerekçesiyle karar bozulmuştur. Ayrıca, maddî ve manevî tazminatların daha uygun bir şekilde takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri: - Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (hakkaniyet ilkesi) - Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri (tazminatın belirlenmesi) - Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve 174/2. maddeleri (maddî ve manevî tazminat)

MAHKEMESİ : Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma - Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminatların ve nafakaların miktarları yönünden, davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, tazminatlar, nafakalar ve velâyet yönünden temyiz edilerek;
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Yoksulluk nafakası talebinin kabul edilebilmesi için nafaka alacaklısının boşanma yüzünden yoksulluğa düştüğünün belirlenmesi gerekir. Davacı kadın hakkında yapılan ekonomik ve sosyal durum araştırma tutanağında davacı kadının çalışmadığı ve gelirinin olmadığı bildirilmiştir. Yerel mahkemece, davacı kadının yoksulluk nafakası talebinin davacı kadına babasından çokça miras kaldığı görülmüşse de terekeye konu malvarlığı ile ilgili davaların bulunduğu ve bu nedenle davacı kadının hali hazırda babasından intikal eden malvarlığı ve şirket nedeniyle elde ettiği bir gelirinin bulunmadığı gerekçesiyle kabulüne karar verilmiş, bu konuda istinaf incelemesi yapan bölge adliye mahkemesince tarafların yoksulluk nafakasına yönelik istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmişse de; yerel mahkeme gerekçesine konu davacı kadına babasından intikal eden malvarlığına yönelik davaların akıbetinin, davacı kadına miras kalan taşınmazların değerinin, bu taşınmazlardan elde ettiği gelirin, kendisini yoksulluktan kurtarıp kurtarmayacağı araştırılarak, asgari ücret düzeyindeki gelirin yoksulluk nafakası almaya engel teşkil etmeyeceği (YHGK 2009/3-165-186) hususlarının birlikte değerlendirilerek sonucuna göre yoksulluk nafakası hakkında bir karar verilmesi gerekirken bu hususlar dikkate alınmadan eksik inceleme ile hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, kararın bozulmasına karar verilmesi gerekmiştir.
3-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. ve 3. bentlerde açıklanan sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatıranlara geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oy birliğiyle karar verildi.24.03.2022 (Prş.)