Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/1159 Esas 2022/2998 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen ve davacı erkeğin lehine hükmedilen manevi tazminat miktarı, velâyet ve kişisel ilişki yönünden temyiz edilmiştir. Mahkeme, çocuğun üstün yararı ilkesinin gözetilmesi gerektiğini belirtmiş, ancak tarafların psikolojik durumlarına ilişkin yeterli araştırmanın yapılmadığını tespit etmiştir. Bu nedenle, hüküm bozulmuş ve tarafların psikolojik durumlarının araştırılması, sosyal inceleme raporu alınması ve tüm delillerin birlikte değerlendirilerek sonuca göre çocuğun velayeti hususunda karar verilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 339/1, 343/1, 346/1 maddeleri ile Çocuk Koruma Kanunu'nun 4/b maddeleri çocuğun üstün yararı ilkesi ile ilgili hükümleri düzenlemektedir.

MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından lehine hükmedilen manevi tazminat miktarı velâyet ve kişisel ilişki yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı erkeğin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Velâyet düzenlemesi yapılırken göz önünde tutulması gereken temel ilke “çocuğun üstün yararı" (BM Çocuk Haklarına Dair Sözleşme m.3; Çocuk Haklarının Kullanılmasına İlişkin Avrupa Sözleşmesi m.1; Türk Medeni Kanunu m.339/1, 343/1, 346/1; Çocuk Koruma Kanunu m. 4/b)'dır. Çocuğun üstün yararını belirlerken onun bedensel, zihinsel, ruhsal, ahlâki ve toplumsal gelişiminin sağlanması amacının gözetilmesi gereklidir. Anne ve babanın yararları boşanmadaki kusurları, ahlâki değer yargıları, sosyal konumları gibi durumları çocuğun üstün yararını etkilemediği ölçüde göz önünde tutulur. İlk derece mahkemesince tarafların ortak çocukları olan 2018 doğumlu...’un velâyeti davalı anneye verilmiş ve bölge adliye mahkemesi babanın velâyete ilişkin istinaf istinaf başvurusunun esastan reddine karar vermiştir. Davacı baba, temyiz dilekçesinde annenin velâyet görevini yerine getirmeyerek küçük...’u uzun bir süredir kendisine bıraktığını, arayıp sormadığını ve annenin nerede olduğunun bilinmediğini beyan etmiştir. Dosya kapsamındaki 08.12.2020 tarihli uzman raporunda; tarafların geçmişinde psikiyatrik tedavi ve intihar teşebbüsü iddiaları olması nedeniyle; her iki tarafın da psikiyatri hekimi tarafından muayene edilerek velâyet ve kişisel ilişkiye engel durumlarının olup olmadığının araştırılmasının uygun olacağı belirtilmiştir.
Dosya kapsamındaki bilgi ve belgelerin tetkikinden, mahkeme tarafından sosyal inceleme raporundaki görüş doğrultusunda araştırma yapılmadığı anlaşılmış olup; mahkemece tarafların velâyet ve kişisel ilişkiye engel oluşturacak psikolojik durumlarının olup olmadığı ve annenin velâyet görevini yerine getirmeyerek çocuğun bakımını babaya bıraktığı iddiaları araştırıldıktan sonra; psikolog, pedagog ve sosyal çalışmacıdan oluşan heyete inceleme yaptırılarak, tarafların fiilen bulundukları yerin barınma ve yaşama koşullarını da değerlendirir içerikte sosyal inceleme raporu alınmak ve toplanılan tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonuca göre çocuğun velayeti hususunda karar verilmek üzere hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple, bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA; bozma sebebine göre kişisel ilişkiye ilişkin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına; bozma kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddi ile hükmün (1.) bentte gösterilen sebeplerle ONANMASINA; temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.28.03.2022(Pzt.)