Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/9456 Esas 2022/3096 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir boşanma ve ziynet alacağı davasına ilişkin karar incelendi. Temyiz eden davacı avukatı hazır bulunurken, davalı tarafın avukatları yoktu ve mazeret dilekçesi kabul edilmedi. Ziynet alacağı davası temyiz edilemeyeceği için tarafların temyiz dilekçeleri bu konuda reddedildi. Boşanma davası yönünden ise nafakanın düşük olduğu gerekçesiyle mahkemenin kararı bozuldu ve daha uygun bir nafaka miktarının belirlenmesi gerektiği ifade edildi. Kararın dayandığı kanun maddeleri ise şöyle açıklandı: Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi (1. fıkrası b bendi), 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesi ve Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesi.

MAHKEMESİ : Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminatlar, nafakalar ve ziynet alacağı yönünden; davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, tazminatlar, nafakalar, velâyet ve ziynet alacağı yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 30.03.2022 günü temyiz eden davacı ... vekili Av. ... geldi. Karşı taraf temyiz eden davalı ... ve vekilleri gelmedi. Karşı taraf davalı ... vekili Av. ...'ın yokluklarında karar verilmesi gereğince değinen mazeret dilekçesi verdiği görüldü. Mazereti yerinde görülmedi. Gelenin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Tarafların ziynet alacağı davasına yönelik temyiz dilekçelerinin incelenmesinde;
6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca “Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun’un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar “78.630,00 TL" olarak belirlenmiştir.
Davacı kadın yararına hükmolunan ve kısmen reddedilen ziynet alacağı tutarları karar tarihindeki temyiz inceleme kesinlik sınırını aşmadığından, bölge adliye mahkemesi kararı 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun madde 362/a bendine göre kesin niteliktedir. Açıklanan nedenle, tarafların temyiz dilekçelerinin ziynet alacağı davası yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Tarafların boşanma davası yönünden temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
b-Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre, ortak çocuk 2009 doğumlu ...'nun ihtiyacına nazaran takdir edilen iştirak nafakası azdır. Mahkemece Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Tarafların ziynet alacağı davasına yönelik temyiz dilekçelerinin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, temyiz edilen hükmün yukarıda 2-b bendinde gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin yukarıda 2-a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 3.815 TL vekâlet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 292.10 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 30.03.2022 (Çrş.)