Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/622 Esas 2022/3115 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Boşanma ve tedbir nafakası davası sonucunda, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi'nin vermiş olduğu hüküm, davacı-davalı kadın tarafından tazminatların miktarı yönünden temyiz edilmiştir. Mahkeme, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaat gibi faktörleri dikkate alarak, maddi ve manevi tazminat miktarını belirlemiştir. Ancak, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerinin hükümlerini dikkate alarak, daha uygun bir miktar tazminat takdiri yapılması gerektiğine karar verilmiştir. Bu nedenle, temyiz edilen hüküm bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi: \"Hukukun genel ilkelerine göre, haklar kötüye kullanılamaz; kullanılırken hak sahibinin ve karşı tarafın nispeten ağır olan yükümlülükleri ve hakları dikkate alınır.\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. maddesi: \"Hukuka aykırı bir şekilde gerçekleştirilen fiil nedeniyle zarar gören kişi, zarar gördüğü ölçüde tazminat isteyebilir.\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 51. maddesi: \"Tazminat, zarar görenin, zararının giderilmesi için gereken tedbirleri alması sonucu meydana gelebilecek tasarruf veya kazançları gözetilerek tayin olunur.\"

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 42. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma - Tedbir Nafakası

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından tazminatların miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı-davalı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.31.03.2022 (Per.)