Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/1460 Esas 2022/3717 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2022/1460
Karar No: 2022/3717
Karar Tarihi: 18.04.2022

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/1460 Esas 2022/3717 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Boşanma davası sonucunda verilen bölge adliye mahkemesi hukuk dairesi kararı, davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilmiştir. Mahkeme, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya neden olan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü ve kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaati dikkate alarak, davacı-davalı kadının yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın daha uygun miktarda takdir edilmesi gerektiğine hükmetmiştir. Bu karar, Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve 174/2. maddeleri ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri hükmü dikkate alınarak verilmiştir. Kararın bozulmasına ve dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine karar verilmiştir.
2. Hukuk Dairesi         2022/1460 E.  ,  2022/3717 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ : Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
    DAVA TÜRÜ : Boşanma

    Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
    1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı erkeğin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
    2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı-davalı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat çoktur. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
    SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararının yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 18.04.2022 (Pzt.)











    Hemen Ara