Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/1881 Esas 2022/3900 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Boşanma davasında davalı erkeğin tüm, davacı kadının tazminat ve nafaka talepleri yersiz bulunarak, davacı kadının maddi ve manevi tazminatlarına daha uygun miktarda karar verilmesi gerektiğine hükmedildi. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri dikkate alınarak karar verildi. Kararın bozulması ve dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesi kararlaştırıldı.
Detaylı bilgi için:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi: \"Kanunun lafzından işbu kanunun ruhuna uygun olarak hareket edilir. Kanun hükümlerinin uygulanmasında amaç hakların korunması, kişilerin dürüst davranışları, kamu düzeni ve genel ahlak kurallarına uygun hareket edilmesidir.\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. maddesi: \"Sözleşmenin ifası sebebiyle karşı tarafa verilen zararın tazmini borçlunun kusuru ile bağlıdır.\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 51. maddesi: \"Zarar gören, ziyanı mümkün olan ve tazmin edilemeyen zarardan doğan manevi zararlarını ayrıca talep etme hakkına sahiptir.\"

MAHKEMESİ : ...Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminatların ve nafakaların miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise kadının davasının ve ferileri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının sair temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatlar azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi ve manevi (TMK m. 174/1-2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün, yukarıda 2. bentde gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesinin kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davacıya geri verilmesine, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oy birliğiyle karar verildi.25.04.2022(Pzt.)