Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/2608 Esas 2022/4561 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Bölge adliye mahkemesi hukuk dairesi, karşılıklı boşanma davasında verilen kararı inceledi. Davalı-karşı davacı kadının temyiz itirazlarının bir kısmını yersiz buldu. Ancak, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan kusur dereceleri, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaat gibi faktörler dikkate alındığında, kadının yararına takdir edilen maddi tazminatın az olduğuna karar verdi. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi tazminat takdir edilmesi gerektiğine hükmetti. Bu nedenle, bölge adliye mahkemesinin kararı bozuldu.
Kanun maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi: \"Hukuk düzeni, hakkaniyete uygun bir şekilde davranmayı gerektirir.\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. maddesi: \"Kusurlu olan, zararın tazminine mecburdur.\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 51. maddesi: \"Zarar, tazmin borçlusunun göz önünde bulundurmak zorunda olduğu her şeyi kapsar.\"

MAHKEMESİ : ...Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından kusur belirlemesi, tazminat ve nafaka miktarları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı kadının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) tazminat takdiri gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeplerle bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 17.05.2022 (Salı)