Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/2387 Esas 2022/4718 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi'nde görülen boşanma ve ziynet alacağı davası sonucunda davacının ziynet alacağına yönelik temyiz itirazı reddedilmiştir. Kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemiştir. Karar 6100 sayılı HMK'nın 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca \"Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar\" temyiz edilemez. Ayrıca, 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırları, Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298.maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar \"107.090,00 TL\" olarak belirlenmiştir. Dosyadaki diğer yazılara uygun olarak, Davacının temyiz dilekçesi ziynet alacağı davası yönünden reddedilmiş ve hükmün diğer bölümleri ise onanmıştır. Adli yardımdan yararlanması sebebiyle başlangıçta alınmamış olan karar ve ilam harcı ile temyiz başvuru harcı davacıya yükletilmiştir. Karar tarihindeki kesinlik sınırı olan 107.090,00 TL'yi aşmayan davalara ilişkin kararlar temyiz edilemez. Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-a maddesi gereğince kesindir.

MAHKEMESİ : Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma - Ziynet Alacağı
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından boşanma ve ziynet alacağı davasının reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Davacının ziynet alacağına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
6100 sayılı HMK'nın 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca "Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298.maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar "107.090,00 TL" olarak belirlenmiştir.
Somut olayda talep edilen ziynet alacağı miktarı karar tarihindeki kesinlik sınırı olan 107.090,00 TL'yi aşmadığından bölge adliye mahkemesince verilen karar Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-a maddesi gereğince kesindir. Bu sebeple davacının ziynet alacağına yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Davacının diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple davacının temyiz dilekçesinin ziynet alacağı davası yönünden REDDİNE, hükmün temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, adli yardımdan yararlanması sebebiyle başlangıçta alınmamış olan aşağıda yazılı karar ve ilam harcı ile temyiz başvuru harcının davacıya yükletilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine kesin olarak oy birliğiyle karar verildi. 18.05.2022 (Çrş.)