Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/3727 Esas 2022/4692 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen boşanma kararında, davacı kadın tarafından temyiz edilen tedbir ve yoksulluk nafakası ile tazminat miktarları yönünden davalı erkek tarafından ise katılma yoluyla kusur belirlemesi ve kadın lehine hükmedilen tazminatlar yönünden temyiz edilmiştir. Mahkeme, davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın bozma ilamının amacına uygun olmadığını ve daha uygun miktarda tazminat takdiri gerektiğini belirtmiş ve kararı bozmuştur. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri hükmü dikkate alındığında daha uygun bir miktarda tazminat takdiri yapılması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (Haktan ve hukuktan yararlanma hakkı)
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. maddesi (Kişilik haklarına saldırı nedeniyle tazminat)
- Türk Borçlar Kanunu'nun 51. maddesi (Maddi zararların tazmini)

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından, tedbir ve yoksulluk nafakası ile tazminatların miktarları yönünden; davalı erkek tarafından ise katılma yoluyla kusur belirlemesi ve kadın lehine hükmedilen tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ait temyiz itirazlarının incelenmesi artık mümkün bulunmamasına göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerine, paranın alım gücüne, kişilik haklarına yapıla saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat az olup, bozma ilamının amacına uygun bulunmamıştır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî ve manevî (TMK m. 174/1-2) tazminat takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte açıklanan sebeple temyiz edilen bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna 397.80 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.18.05.2022 (Çrş.)