Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/2998 Esas 2022/5033 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava, karşılıklı boşanma davasıdır. İlk derece mahkemesinde erkeğin davası reddedilerek kadının davası kabul edilmiş ve çocuğun velayeti annede kalmıştır. Baba ile kişisel ilişki tesis edilmemiştir. Ancak bölge adliye mahkemesi istinaf başvurusu sonucunda davacı-davalı erkeğin kendi davası ve kusur belirlemesi dışındaki istinaf başvurularını esastan reddetmiş ve baba ile çocuk arasında kişisel ilişki tesis edilmesine karar vermiştir. Bu karar temyiz edilmiştir. Yargılama giderlerinin aleyhine karar verilen taraftan alınması gerekmektedir. Sonuç olarak temyiz edilen kararın çelişki yaratması sebebiyle bozulmasına, yargılama giderlerinin davacı-davalı kadına yükletilmesi yerine kararın bozulması gerektiğine karar verilmiştir. Kabul edilen kanun maddeleri; Hukuk Muhakemeleri Kanunu madde 326/1, ve karşılıklı boşanma davalarının yargılaması hakkında kanun m. 11'dir.

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-davacı erkek tarafından kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi, kişisel ilişki ve yargılama giderleri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre; davalı-davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Taraflar arasında görülen karşılıklı boşanma davalarının yapılan yargılaması sonunda, ilk derece mahkemesince erkeğin davasının reddi ile kadının davasının kabulüne karar verilerek ortak çocuk Abdulaziz’in velayeti anneye verilmiş ve baba ile kişisel ilişki tesis edilmiştir. Kararın kişisel ilişkiye ilişkin gerekçesinde, baba hakkında düzenlenen iddianame içeriği ve idrak çağındaki Abdulaziz’in görüşü dikkate alınarak baba ile çocuk arasında kişisel ilişki kurulmasının uygun görülmediği belirtilmesine karşın; kararın hüküm sonucu bölümünde baba ile çocuk arasında kişisel ilişki tesis edilmiştir. Davalı-davacı, kendisi hakkında düzenlenmiş bir iddianame bulunmadığı, çocuğun da kendisi ile görüşmek istediği ve kişisel ilişki yönünden kararın gerekçesi ve hüküm sonucunun çeliştiğinden bahisle, istinaf kanun yoluna başvurmuş ve bölge adliye mahkemesi, davalı-davacının kendi davası ve kusur belirlemesi dışındaki istinaf başvurularının esastan reddine karar vermiştir. Hüküm, yukarıda belitilen nedenlerle temyiz edilmiştir. Mahkeme kararının gerekçesinde baba ile çocuk arasında kişisel ilişki tesisine yer olmadığı belirtilmişken, hüküm sonucu bölümünde baba ile çocuk arasında kişisel ilişki hükmü kurulmak suretiyle; kişisel ilişki yönünden gerekçe ve hüküm sonucu arasında çelişki yaratılmış ve hükmün bu sebeple bozulmasına karar verilmesi gerekmiştir.
3-Kanunda yazılı haller dışında, yargılama giderlerinin, aleyhine hüküm verilen taraftan alınmasına karar verilir(HMK m.326/1). Bölge adliye mahkemesi tarafından erkeğin istinaf başvurusunun kabulüne karar verildiğinden, erkek tarafından yapılan yargılama giderlerinin davacı-davalı kadına yükletilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) ve (3.) bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 26.05.2022 (Per.)