Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/4353 Esas 2022/5214 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Boşanma davasında, mahkeme ilk kararında davacı kadın yararına 100.000,00 TL maddî, 100.000,00 TL manevî tazminata hükmetmiş, ancak Yargıtay tarafından hüküm bozulmuştur. Yeniden yapılan yargılama sonucunda, davacı kadın yararına bu kez 150.000,00 TL maddî, 150.000,00 TL manevî tazminata hükmedilmiştir. Ancak, bölge adliye mahkemesince bu tazminatların hala az olduğu belirtilerek, daha uygun miktarda tazminat takdiri yapılması gerektiği vurgulanmıştır. Sonuç olarak, davalı erkeğin tüm temyiz itirazları yersiz bulunmuş, kadının temyiz itirazları ise kısmen kabul edilmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (hakkaniyet ilkesi) ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri (tazminat hükümleri) de kararda önemli bir rol oynamıştır.

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminatların miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ait temyiz itirazlarının incelenmesi artık mümkün bulunmamasına göre davalı erkeğin tüm temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacı kadının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
İlk derece mahkemesince davacı kadın yararına 100.000,00 TL maddî, 100.000,00 TL manevî tazminata hükmedilmiş, hükmün taraflarca istinafı üzerine bölge adliye mahkemesince davacı kadın yararına hükmedilen tazminatların miktarının uygun olduğu belirtilerek tarafların bu yöne ilişkin istinaf taleplerinin esastan reddine karar verilmiş, kararın taraflarca temyizi üzerine Dairemizin 08.12.2021 tarihli ilamı ile davacı kadın yararına hükmolunan tazminatların az olduğu gerekçesiyle hüküm bozulmuştur. Bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davacı kadın yararına bu kez 150.000,00 TL maddî, 150.000,00 TL manevî tazminata hükmedilmiş, hüküm taraflarca yukarıda sınırlandırıldığı şekilde temyiz edilmiştir. Bölge adliye mahkemesince bozmadan sonra kurulan hüküm bozma ilamında belirtilen ilkelere, bozmanın amacına uygun olmayıp, davacı kadın yararına hükmedilen maddî ve manevî tazminat hâlâ azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usûl ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple davacı kadın yararına BOZULMASINA, hükmün bozmanın kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oy birliğiyle karar verildi. 31.05.2022 (Salı)