Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/4053 Esas 2022/5307 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Boşanma davasında bölge adliye mahkemesi hukuk dairesi tarafından verilen karar, davacı kadının tazminat ve nafaka miktarlarına yönelik itirazı hakkında yersiz bulunurken, davalı erkeğin tüm itirazları kabul edilmemiştir. Kararda, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat değerlendirilerek, davacı kadın lehine takdir edilen maddi ve manevi tazminatın yetersiz olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri de dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminatın takdir edilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kararda, bölge adliye mahkemesi kararının kaldırılması ve ilk derece mahkemesi kararının bozulması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanmıştır:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi: \"Hakkaniyet kurallarına uygun olarak, herkesin hakları ve özgürlükleri korunur ve kullanılır.\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. maddesi: \"Kusurlu olanın, zarar görene zararını ödemesi gerekir.\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 51. maddesi: \"Zarar görenin, zararın giderilmesine veya zarar görmemiş olsaydı elde edeceği menfaatin ödenmesine karar verilir.\"

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi .... Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminat ve nafaka miktarları yönünden; davalı erkek tarafından ise hükmün tamamı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 397.80 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 01.06.2022 (Çrş.)