Esas No: 2022/3982
Karar No: 2022/5781
Karar Tarihi: 14.06.2022
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/3982 Esas 2022/5781 Karar Sayılı İlamı
2. Hukuk Dairesi 2022/3982 E. , 2022/5781 K.Özet:
Boşanma davasında bölge adliye mahkemesi hukuk dairesi, davacı kadının yoksulluk nafakası ve tazminatlarının miktarını yeniden belirlemesi gerektiği sonucuna varmıştır. Mahkeme, nafakanın belirlenmesinde ve tazminatların takdirinde Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesini ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerini dikkate alınması gerektiğini vurgulamıştır. Karar, sebepleri belirtildiği gibi bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesi (Hakkaniyet İlkesi)
- Türk Borçlar Kanunu’nun 50. maddesi (Maddi Tazminat)
- Türk Borçlar Kanunu’nun 51. maddesi (Manevi Tazminat)
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi .... Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından yoksulluk nafakasının ve tazminatların miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre davacı kadın lehine takdir edilen yoksulluk nafakası azdır. Mahkemece Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun miktarda nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda (1.) ve (2.) bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 14.06.2022 (Salı)