Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2022/2853 Esas 2022/3100 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, 2020 yılı için Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesinin miktar veya değeri 107.090 TL Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararların temyiz edilemez olduğuna karar verdi. Davacının alacak miktarının bu tutarın altında olması nedeniyle, temyiz eden yönünden Bölge Adliye Mahkemesi kararı kesinlik sınırı altında kalmaktadır. Temyiz istemi, kanuni süre geçtikten sonra verilirse veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve ilgiliye tebliğ eder. Temyiz edilen kararın kesin olduğu halde dosya Yargıtaya gönderilmiş ise, Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu nedenle temyiz istemi reddedilmiştir. Karara göre mahkeme, HMK 362/1-a ve 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi hükümleri gereğince Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi kararlarının kesinliği ve temyiz edilemezliği konusunda açıklama yapılmıştır. Ayrıca, kanuni süre geçtikten sonra verilen veya kesinleşen bir karara ilişkin temyiz dilekçelerinin ve temyiz edilen kararların kesinliğinin ve temyiz edilemezliğinin sınırları belirtilmiştir.

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Ankara 3. Asliye Ticaret Mahkemesi
K A R A R

HMK 362/1-a maddesi ve 6763 sayılı Kanun’un 42. maddesi uyarınca 2020 yılı için Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesinin miktar veya değeri 107.090 TL Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin olup, temyiz edilemez.
Somut olayda, davacının alacak miktarı anılan miktarın altında olması nedeniyle 13.04.2022 tarihli Bölge Adliye Mahkemesi kararı temyiz eden yönünden kesinlik sınırı altında kalmaktadır.
Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344'üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder (HMK 346/1 ve 366). Temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtaya gönderilmiş ise, 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas, 1990/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın, Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu İçtihadı Birleştirme Kararı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da, HMK’daki benzer düzenlemeler de aynı yorum ve sonucu doğurduğu için, HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanması gerektiğinden, temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin, Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi kararının miktar itibarıyla kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 06.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.