Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/4852 Esas 2022/6499 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara 14. Aile Mahkemesi'nin boşanma davasına ilişkin verdiği karar, davalı erkeğin tüm itirazlarının reddedilerek davacı kadının tazminat ve nafaka taleplerinin kısmen kabul edilmesiyle sonuçlanmıştır. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi ise verilen kararı, nafaka ve tazminat miktarlarının uygun olmadığı gerekçesiyle kısmen bozmuştur. Kararda Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri dikkate alınması gerektiği belirtilerek, nafaka ve tazminat miktarlarının daha uygun bir şekilde takdir edilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kararda ayrıca, her iki tarafın temyiz itirazlarından sadece davalının harç masrafını üstleneceği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
-Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi (hakkaniyet ilkesi)
-Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri (tazminat miktarının belirlenmesi)

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi .... Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından tamamı yönünden; davacı kadın tarafından ise katılma yoluyla tazminat ve nafaka miktaları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2.Tarafların tespit edilen sosyal ve ekonomik durumları dikkate alındığında; nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre tarafların ortak çocuğu 2005 doğumlu Harun'un ihtiyaçlarına nazaran takdir edilen iştirak nafakası azdır. Mahkemece Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
3.Tarafların tespit edilen sosyal ve ekonomik durumları dikkate alındığında; boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın lehine takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yön gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda (2.) ve (3.) bentlerde gösterilen sebeplerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesinin 23.2.2022 tarih ve 2019/2504 esas, 2022/376 karar sayılı kararının KALDIRILMASINA, Ankara 14. Aile Mahkemesinin 15.5.2019 tarih ve 2018/236 esas, 2019/444 karar sayılı kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşagıdaki yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.29.06.2022(Çar.)