Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/4724 Esas 2022/6613 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi, bir boşanma davasında verilen kararı değerlendirerek, davacı-davalı kadının yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın yetersiz olduğuna karar verdi. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükümleri göz önünde bulundurularak daha uygun bir miktar tazminat belirlenmesi gerektiği hükmedildi. Kararın bir kısmı bozuldu, ancak diğer bölümleri onandı. Temyiz peşin harcı yatıran kişiye geri verilecek, dosya ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilecek. Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 maddesi maddi tazminatı, 174/2 maddesi ise manevi tazminatı açıklamaktadır. Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri ise cebri icra ve tazminatın belirlenmesini düzenlemektedir.

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma- Kişisel İlişki Tesisi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı -davacı erkek tarafından kusur belirlemesi, aleyhine hükmedilen tazminatlar ve iştirak nafakası ile kişisel ilişkinin süresi yönünden; davacı-davalı kadın tarafından ise katılma yolu ile maddi ve manevi tazminat ile iştirak nafakasının miktarı yönünden yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı erkeğin tüm, davacı-davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı-davalı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın ...'e yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran ...'e geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine kesin olarak oy birliğiyle karar verildi. 04.07.2022 (Pzt.)