Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/4596 Esas 2022/6726 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İki taraf arasındaki karşılıklı boşanma davasında, İzmir Bölge Adliyesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen hükümde, yoksulluk nafakası talebinin reddedildiği ve maddi ve manevi tazminat miktarlarının yetersiz olduğu belirtilerek kararın bozulduğu ve daha uygun miktarda tazminat takdir edilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu’nun 50 ve 51. maddeleri dikkate alınarak daha uygun miktarlarda maddi ve manevi tazminat takdiri yapılması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri açıklaması:
1. Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesi: Türk Medeni Kanunu’nun temel bir hükümü olan bu madde hakkaniyet ilkesini belirlemekte ve kanunun tamamında yer alan hakkaniyet ilkesini güvence altına almaktadır.
2. Türk Borçlar Kanunu’nun 50. maddesi: Bu madde, bir sözleşme veya haksız eylem sonucu uğranılan zararın tazmini için gereken şartları belirlemektedir.
3. Türk Borçlar Kanunu’nun 51. maddesi: Bu madde ise zararın miktarının nasıl belirleneceği konusunda kapsamlı bir düzenleme yapmaktadır.

MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından yoksulluk nafakası talebinin reddi, maddi ve manevi tazminat miktarları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı- karşı davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı-karşı davalı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerin yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oy birliğiyle karar verildi. 05.07.2022(Salı)