Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/4924 Esas 2022/6937 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen karar, bir karşılıklı boşanma davasında davalı-karşı davacı kadının erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, nafaka miktarı ve artış oranları ile reddedilen tazminat talepleri yönünden temyiz edilmiştir. İlk derece mahkemesinde karar verilen boşanma hükmü taraflarca istinaf edilmeyerek kesinleşirken, istinaf incelemesinde bölge adliye mahkemesi tarafından davalı-karşı davacı kadının psikolojik rahatsızlık ve akıl hastalığı bulunmadığı tespit edilmiş ve hüküm bozulmuştur. Kararda, Türk Medeni Kanunu’nun 166/1-2 maddeleri uyarınca karşılıklı boşanma davalarının kabulüne, ortak çocuk için aylık tedbir, iştirak ve yoksulluk nafakasına, davalı-karşı davacı kadının maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine hükmedildiği belirtilmiştir. Ayrıca, T.M.K'nun 405 ve H.M.K'nun 56. maddeleri uyarınca vesayet altına alınması gerekip gerekmediği araştırılmıştır.
Anılan kanun maddeleri şu şekildedir:
- T.M.K. 166/1-2: Eşler karşılıklı olarak boşanma davası açabilirler.
- T.M.K. 405: Kendine hükmen bir vasi tayin edilemez.
- H.M.K. 56: Kişinin kısıtlı sayılabilmesi için, akıl ve beden­sel engelli olup, bu engel nedeniyle kendisi veya mal­varlığı hakkında işlem yapamayacak durumda olan, gerçek kişilerle tüzel kişiliklerin hukuka aykırı zararlarına karşı kendisini koruyacak güç ve anlayışa sahip olmama sebebiyle korunmasına ihtiyaç duyulması gerekir.

MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, nafaka miktarı ve artış oranları ile reddedilen tazminat talebi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Taraflarca Türk Medeni Kanunu’nun 166/1. maddesine dayalı olarak açılan karşılıklı boşanma davalarının yapılan yargılaması sonucunda Konya 2. Aile Mahkemesinin 28/02/2020 tarihli ve 2018/911 Esas2020/155 sayılı kararı ile karşılıklı boşanma davalarının kabulüne, tarafların Türk Medeni Kanunu’nun 166/1-2 maddeleri uyarınca boşanmalarına, tarafların ortak çocuğunun velayet hak ve görevinin davalı-karşı davacı anneye verilmesine, ortak çocuk için aylık 200,00 tedbir, 300,00 TL iştirak nafakasına, davalı karşı davacı kadın yararına 350,00 TL tedbir ve yoksulluk nafakasına, davalı karşı davacı kadının maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine hükmedilmiştir.
Anılan karara karşı davacı-karşı davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, tedbir, iştirak ve yoksulluk nafakası ile velayet yönünden, davalı-karşı davacı kadın tarafından ise erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, nafaka miktarları ile reddedilen tazminat talepleri yönünden istinaf başvurusunda bulunulmuştur.
Böylelikle ilk derece mahkemesince kadının davasında verilen boşanma hükmü taraflarca istinaf edilmeyerek kesinleşmiştir.
İstinaf incelemesini yapan Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesince 09/11/2020 tarih, 2020/648 Esas ve 2020/1322 sayılı karar ile davalı-karşı davacı kadının, heyet raporu için tam teşekküllü bir hastaneye sevk edilerek psikolojik rahatsızlığının ve akıl hastalığının olup olmadığı, varsa türü ve ağırlık derecesi, evlilik birliğini sürdürmesine ve velayet görevinin gereklerini yerine getirmesine engel teşkil edip etmediği, iyileşmesinin mümkün olup olmayacağı ve T.M.K'nun 405 ve H.M.K'nun 56. maddesi uyarınca vesayet altına alınmasının gerekip gerekmediğinin araştırılması, vasi tayini gerekiyor ise, mahkemesine ihbarda bulunulması ve bu hususun bir ön sorun sayılarak sonucuna kadar yargılamanın bekletilmesi için dosyanın kararı veren mahkemeye gönderilmesine karar verilmiştir.
Bölge adliye mahkemesinin kaldırma kararı sonrasında davalı-davacı kadının vesayeti gerektirir bir rahatsızlığının olmadığının tespiti ile Konya 2. Aile Mahkemesinin 11/06/2021 tarihli ve 2020/598 Esas, 2021/357 sayılı kararı ile karşılıklı boşanma davalarının kabulüne, tarafların Türk Medeni Kanunu’nun 166/1-2 maddeleri uyarınca boşanmalarına, tarafların ortak çocuğunun velayet hak ve görevinin davalı-karşı davacı anneye verilmesine, ortak çocuk için aylık 200,00 tedbir, 300,00 TL iştirak nafakasına, davalı karşı davacı kadın yararına 350,00 TL tedbir ve yoksulluk nafakasına, davalı karşı davacı kadının maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine hükmedilmiştir.
İlk derece mahkemesi kararı davacı-karşı davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, tedbir, iştirak ve yoksulluk nafakası ile velayet yönünden, davalı-karşı davacı kadın tarafından ise erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, nafaka miktarları ile reddedilen tazminat talepleri yönünden istinaf edilmiştir.
İstinaf incelemesini yapan bölge adliye mahkemesince, ilk derece mahkemesinin 09/11/2020 tarihinde verdiği ilk hükümde kadının davasında verilen boşanma hükmünün taraflarca istinaf edilmeden kesinleştiği hususu nazara alınarak bir karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde tarafların istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup, hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi hükmünün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma sebebine göre sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 12.09.2022 (Pzt.)