Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/4917 Esas 2022/6862 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, bir boşanma davasında verilen kararın temyiz edilmesi üzerine, davacı kadının kusur belirlemesi, 161'in reddi, tazminatların miktarı ve vekâlet ücreti yönünden, davalı erkeğin ise kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden temyiz itirazlarını değerlendirmiştir. Kararın dayandığı deliller ve kanuna uygun sebepler gözetilerek, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise bazı temyiz itirazları yersiz bularak, kararın büyük bölümünü onaylamıştır. Ancak, davacı kadının yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminatların miktarının yetersiz olduğu gerekçesiyle, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi düşünülerek daha uygun miktarda tazminat takdir edilmesi gerektiğine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi - Hakkaniyet ilkesi
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. maddesi - Zararın tazmini için gerekenler
- Türk Borçlar Kanunu'nun 51. maddesi - Kusurun tazmini

MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından, kusur belirlemesi, 161'in reddi, tazminatların miktarı ve vekâlet ücreti yönünden; davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddî ve manevî tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddî (TMK m. 174/1) ve manevî (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi.12.09.2022 (Pzt.)